Prostaat tips

 ________Prostaat tips________

Mijn vader zei me altijd: “Je moet je poep niet inhouden……maar je pies wél….!”
Daar bedoelde hij mee, dat je moet poepen,...... als je lichaam dat aangeeft………
…..maar je moet proberen om je plas-spieren te trainen, door even langer op te houden.
Moedertje Natuur heeft ons met ons lichaam een kostbaar geschenk gegeven. 

Nu is het onze beurt (ieder naar zijn eigen behoefte, natuurlijk…..) om ons te verdiepen in de werking van het menselijk lichaam.
Wij, mannen, hebben een prostaat.

(Foto: Gratis foto Wikimedia Commons)

Ben er zuinig op…..want je hebt er maar ééntje!

(Foto: Martin Cuijpers / artiest Pieter Zandvliet)

Het punt is nu, dat de gemiddelde man pas aan zijn prostaat begint te denken, als hij problemen krijgt aan dit typische mannen-orgaan. De prostaat produceert prostaatvocht, dat zich bij het klaarkomen vermengt met de zaadcellen.

link - When Harry Met Sally - https://youtu.be/sqcsqHmMpfo

In het feite is het vocht een goedkoop glijmiddel, dat ons lichaam gratis in het magazijn heeft.

(Foto: Martin Cuijpers)
 

Bij een ejaculatie wordt het zaad vermengd met prostaatvocht uit de kliertjes, die uitmonden in de plasbuis. Dit vocht transporteert het sperma door de plasbuis en heeft de eigenschap, dat het de zaadcellen in leven kan houden tijdens het vervoeren naar buiten…...én in de vagina.

(Foto: gratis foto Pixabay)

Wordt vervolgd……
Gelukkig kan een prostaatvergroting geen erectieproblemen veroorzaken…..dat staat eigenlijk los van verminderde verstijving van de penis. Maar daar heb je goddank de Viagra voor.!

(Foto: gratis foto ccnull.de

Wordt vervolgd…..

In mijn jonkheid dacht ik dat verkeersongelukken alleen gebeurden met mensen, die niet opletten of niet voorzichtig waren. Zelfs in het begin van mijn politie-jaren was ik zo naïef.
Toendertijd was ik waarschijnlijk de jongste politieagent van Nederland…..maar dat rechtvaardigde mijn naïviteit niet. (17 jaar jong…)
Door een motorongeval werd ik bruut uit deze denk-visie gerukt en belandde met een bovenbeenbreuk in het ziekenhuis.

(Foto: gratis foto Wikimedia Commons)

Overal in Tilburg staan aluminium lantaarnpalen………..
Behalve toen op de hoek van de Broekhovenseweg met de Groenstraat.….daar stond een gietijzeren…..!

Een driehoekige......

(Foto: gratis foto Wikimedia Commons)

Met spoed en loeiende sirene reed de ziekenauto naar het St. Elisabethziekenhuis.
Na de operatie werd je na 1 dag naar de grote zaal gebracht.
Ik denk, dat er zo'n twintigtal mannen lagen. Net als op de lagere school werden de jongens en meisjes angstvallig gescheiden.
Daarachter lag de tweede zaal…...iets kleiner dan de grote zaal. Als je binnenkwam, lag gelijk rechts een jongen, die een dwarslaesie opgelopen had door een val van een steiger……
…….daarnaast lag ik, zei de gek……..dan in het midden “de poeperd”......en in de achterzaal lag “opaatje”. Opaatje was geopereerd aan zijn prostaat. Het was een fieve 90tiger met guitige ogen. Ondanks zijn hoge leeftijd straalde hij van de levenslust.
Opaatje had veel levenservaring en kon door zijn vele reizen op een geweldige manier vertellen. Hij was in feite een “storyteller”.......
Na het bezoekuur verkasten de patiënten naar de binnentuin. Als het weer het toeliet, openden de verpleegsters de tuindeuren en iedereen keek uit naar de afleiding door de sterke verhalen van de charmaristiche man. De zieken, die konden lopen, zetten zich op het zitje neer…..en in het midden zat steevast opaatje. De patiënten, die niet konden lopen, werden door de zustertjes met bed en al in een kring om de wachtende mannen gereden.
Ik herinner me nog goed, dat er tijdens deze kleine volksverhuizing nagenoeg niet gesproken werd. Iedereen wachtte geduldig op de oude man. Opa had een zenuwtrek in zijn vingers, waardoor het leek, dat zijn vingers continue een beweging maakten, alsof ze de as van een sigaret af tikten.
Geduldig wachtte opaatje op zijn publiek en vergewiste zich ervan, dat iedereen klaar was en dan begon het spul……...het was muisstil…..alleen opaatje begon te praten. Alle mannen hingen aan zijn lip tijdens het aanhoren van zijn spannende avonturen.
Ook de zustertjes bleven zo lang mogelijk in de tuin hangen, als hun werkzaamheden dat enigszins toe lieten.
Ook de poeperd.
De poeperd had zijn bijnaam gekregen, omdat hij iedereen s'nachts klokslag 2 uur wakker maakte om te bouten.
Niet het aangeklikte licht….. of het geluid van de verpleegster, die de steekpan onder zijn billen schoof...was hinderlijk voor de andere mannen op de open zaal…..maar de stank.!

Iedere nacht hetzelfde ritueel: de poeperd kreeg drang om zijn behoefte te doen…..hij belde de nachtzuster…..begon te kakken… de zuster nam de steekpan mee…..en de poeperd viel in diepe slaap.
Maar dan was het leed al geschied…. De lucht van de ontlasting had de zaal gevuld.
Niet normaal:…..alsof een naburige boer de inhoud van zijn gierwagen midden in de zaal geloosd had…..

(Foto: gratis foto Wikimedia Commons)

Zonder te beseffen, wat hij aangericht had, lag de poeperd zelf vrolijk te schurken. Terwijl de andere mannen allen wakker werden en zo wat hun van hun houtje vielen van de meurlucht.
En stinken…..in de zaal, jongen….niet normaal.!
Verschillende medepatiënten lagen te kokhalzen. Toen enkele van de binken de poeperd de morgen daarop aanspraken, reageerde deze met: “Ja…. daar kan ik niks aan doen….dat is mijn ritme.” Maar de gespierde mannen waren zijn ritme kotsbeu….. (en zijn stank ook.!) en hadden na een paar dagen, op mijn aanraden, zelf een soort nachtwacht bedacht: Zo gauw als de poeperd na zijn grote boodschap in slaap viel, maakte één van de spierbundels hem wakker.

(Foto: gratis foto Flickr)

Om het kwartier….Als wij niet konden slapen…..dan híj zeker niet.!
Verontwaardigd heeft de poeperd die nacht geen oog dicht gedaan. De daaropvolgende nacht lag de gehele zaal te wachten tot 2 uur………
….het licht ging aan…..
….maar verder kwam het niet.
De poeperd koos eieren voor zijn geld…..en vanaf dat moment deed hij zijn geurende behoefte net als iedereen s-morgens na het ontbijt.
Opgelost.!
De poeperd was de grootste fan van opaatje en smulde van zijn verhalen.
Eén van de mooiste verhalen van opaatje was bij ver weg “De Trojka”.
Tijdens zijn verblijf in Rusland was opaatje onderweg in een trojka.

(Foto: Gratis Foto Wikimedia Commons)

Gepijnigd door de ijzig koude wind, die zijn gezichtsspieren geselde, was hij in zijn jonge jaren op naar weg naar de stad Omsk in West-Siberië.
“Wat ben ik toch begonnen….?”, dacht hij bij zichzelf, terwijl het schijnsel van de felle sneeuw zeer deed aan zijn ogen…..

(Foto: gratis foto Collections-GetArchive)

De uitputtende reis van 2 dagen vergde veel van de paarden en van hun Hollandse menner.
Het besneeuwde landschap werd afgewisseld door uitgestrekte steppe.…
….en dan weer door kilometers oneindig lijkende bossen.
Er zat voor de jongere uitvoering van opaatje niks anders op dan de 3 paarden aan te sporen en te hopen dat zijn schier onmogelijke expeditie vlug voorbij zou zijn.
Het enige wat hem op de been hield, was het vooruitzicht van een innige omarming van zijn liefje in Omsk.
Alleen al de gedachte, dat hij spoedig “lepeltje / lepeltje”.........

(Foto: gratis foto Wikimedia Commons)

……. met zijn schatje voor de openhaard zou liggen, hield hem warm.
De jongeman was van huis uit een koukleum, maar de liefde deed hem alle ontbering vergeten.
Vanaf het moment, dat hij zijn verloofde de eerste keer gezien had, wist de jongeman, dat hij zonder moeite zijn hartediefje tot aan het einde wereld zou volgen…..
Zijn toekomstige vrouw was het “snoepje van de week”.......en deed menig mannenhart sneller kloppen.
Opaatje had geluk gehad…..zijn schatteboutje was niet alleen een beurt waard, maar had ook een geweldig lief karakter.

Half slapend en half dromend stuurde de jongeling de slee door de sneeuw op de uitgestrekte steppe en liet een lang spoor na door de maagdelijke vlokken.
Plotseling werd de dagdromer verstoord door het onrustig gehinnik van de paarden. De goed getrainde vierbeners waren zelfs spontaan harder gaan lopen. Alsof ze onraad roken…….
De jongere uitvoering van opaatje tuurde in de verte voor hem……..Niks te zien……
Hij draaide zich om en…..
“Godverdomme….!”, vloekte hij binnensmonds: “.....Wolven!”

(Foto: Gratis Stockpoto Pexels)

De jongeman kletste de teugels in paniek op de ruggen van de trekpaarden….
Om de dieren extra aan te sporen bij dit dreigende gevaar nam hij de zweep ter hand en liet deze op de bezwete ruggen klatsen.
Dit was een onnodige handeling, want de paarden wisten nu ook wel, dat ze voor hun leven moesten lopen. Opaatje keek over zijn schouder en telde in de vluggigheid uit hoeveel wolven de roedel bestond.
“Vier….vijf….zes….zeven…..”mompelde hij in zichzelf: “Nondeju….!” Hij kletste de zweep nog een keer over de ruggen van de paarden, maar besefte , dat het er voor hem niet goed uitzag. De roofdieren haalden de trojka sneller in dan hij gehoopt had. Aan de horizon zag hij het woud opdoemen…..maar hoe kon hij in godsnaam de wolven afschudden.? Hij had bij het huren van de trojka het russische kindjal-zwaard wel zien hangen, maar als dierenvriend had hij niet gedacht, dat hij een wapen zou hoeven gebruiken.
Maar nu was het óf de wolven…...óf hij…... die eraan moesten geloven.
Opaatje stond op zijn gemak een liter een zweet te verliezen.!
De hongerige roofdieren hadden de slee ingehaald…...
…..en het grootste alfamannetje was zo brutaal, dat hij één van de paarden besprong…. en zich vastbeet in de nek van het arme dier.
Het bloed spoot op de witte sneeuw…
Opaatje sprong vertwijfeld op de rug van het paard …..en …..tsjak…...met een ferme slag hieuw hij de kop van de eerste wolf eraf. De overige wolven storten zich gelijk op het onthoofde kadaver van hun maat.

(Foto: gratis foto Flickr)

Opnieuw kletste opaatje de zweep over de ruggen van de trekdieren…..wetende, dat het slechts een kwestie van tijd was, dat de overige wolven de achtervolging zouden voortzetten. Met ijzingwekkende vaart sneed de slee door de verse sneeuw.
Op het zitje in de tuin van het ziekenhuis keek opaatje de toehoorders van zijn ongelooflijke verhaal…. één voor één in de ogen…..
...alsof hij wilde zeggen: “Je gelooft me toch wel….hè ?”
Je kon een speld horen vallen. Zo stil was het.
Hij vervolgde zijn Siberië-avontuur, terwijl hij met zijn vinger-zenuwtrek-beweging bewoog:
“Ik scheet zowat in mijn broek van de angst.! De paarden hadden al lang hun achterkant volgescheten met angst-stont.!
“Stinken…..jongen….maar de vluchtende groep met de slee merkte daar weinig van….Zij hadden wel wat anders aan hun hoofd.
Ik hoorde de wolven terug komen. Toen ze de achterkant van de trojka bereikten, zwaaide ik opnieuw verschillende malen met het messcherpe wapen links en rechts van me…...Tsjak….tsjak….tsjak…..
….en weer drie wolven naar de eeuwige jachtvelden geholpen.
De wolven hadden aan hun dode makkers gesnuffeld en door het proeven van bloed leek het wel of ze nog meer gemotiveerd waren om ons voor hun avondmaal te reserveren.

(Foto: gratis foto DeviantArt)

Opnieuw renden ze achter ons aan en ik voelde hun adem zowat in mijn nek.
Tsjak…..weer eentje minder. Een andere wolf had een andere taktiek: hij rende op tientallen meter afstand parallel van de slee met snelle vaart tot voorbij zijn prooi en met een knik accelereerde hij onze richting op om me te kunnen bespringen. Ik zag hem aankomen en stond stijf van de schrik door de blik in zijn bloeddorstige ogen……
Met een enorme sprong vloog hij naar de slee. Als automatische reflex plantte ik het zwaard tot aan het heft in de wolvenborst….. Door de impact van de klap tuimelden we beiden met een smak tegen de achterkant van de slee en de wolf viel uit de slee…..
Met mijn zwaard nog steeds in zijn borst.
“Verdomme….!”, dacht ik: “Nu zijn we ten dode opgeschreven.”
In de verte zag ik de rand van het dichte woud dichterbij komen….
We hadden een behoorlijke voorsprong op de laatste wolf opgebouwd, maar de paarden waren uitgeput. Ze konden niet meer….. Plotseling stortten 2 van de trouwe dieren, alsof het afgesproken was, tegelijkertijd levenloos neer op de grond. De eerste waarschijnlijk door het bloedverlies…..en de tweede door pure uitputting. Bliksemsnel maakte ik het laatste overgebleven paard los en draafde met een rotvaart op zijn rug naar het woud. Ik wist, dat we misschien….misschien een klein kansje hadden om de wolf in het dichte loof van ons af te kunnen schudden.
En jij dacht dat…..? Met zijn laatste krachtinspanning….en met de wolf op zijn hielen….stortte het paard eveneens dood ter aarde. Hij tuimelde door de sneeuw en wierp mij van zijn rug.
Het was nog zo'n 100 meter tot het bos.
Meer struikelend dan lopend, sleepte ik me naar de eerste de beste boom…..
Op mijn knieën kroop ik er naartoe…...maar wat zag ik: …... geen takken om erop te klimmen.
“Shit…..”, dacht ik:”……..Dat was het dan.!”
Bekaf ging ik onder één van de bomen zitten, met mijn rug tegen de boomschors.
Geheel afgepeigerd zag ik de laatste wolf op me af rennen…..Het roofdier nam een enorme sprong…..en sperde zijn bek…..
“Nondeju…”, ging het door me heen: “ik laat me toch niet door een hondje kisten…!”
Ik wachtte het moment af, dat hij me met huid en haar zou verslinden.
Ik keek in de opengesperde bek….

(Foto: gratis foto PIXNIO)

Met mijn laatste kracht greep ik met mijn hele hand in zijn open bek…..door zijn hals….door zijn maag….door zijn darmen….tot in het puntje van zijn staart……!”
Ik greep het uiterste puntje stevig vast en trok het met mijn laatste krachtinspanning terug door zijn darmen…...door zijn maag…...door zijn hals…...door zijn bek…….zó naar buiten…...en trok alles binnenstebuiten naar buiten,...... zoals een konijn gevild wordt.
De wolf slaakte een kreet van de pijn en liep huilend weg…….Woehoe….woehoe…..
Had je hem eens moeten zien rennen, ……..jongen.!
ha…….ha…….ha………
Het publiek van opaatje lag krom van het lachen. De oude man lachte zelf het meeste. Zijn guitige kraaloogjes straalden van plezier en zijn dag kon niet meer kapot.
De foto's van opaatje:
Het lied “Dodenrit” van Drs. P. kwam pas uit in mei 1974……..1 jaar na ons verblijf met opaatje in het St. Elisabethziekenhuis…….

link - DRS. P. - Dodenrit - https://youtu.be/rAaL1pO3qAw

(Foto: gratis foto Limburgse Wikipedia)

Wordt vervolgd…..
Op een gegeven moment werd er aangekondigd, dat er koninklijk bezoek zou komen in het ziekenhuis.
De koningin……!
Koningin Juliana……

(Foto: gratis foto PICRYL)

Het geinige is, dat ik in mijn Tattoo Donor -carrière vriendinnen gehad heb met dezelfde voornaam, als de nederlandse koninginnen:
…...Wilhelmien…..als koningin Wilhelmina….
…...Juliana…….als koningin Juliana…....
…...en Beatrix…….als koningin Beatrix…….

(Foto: gratis foto Wikimedia Commons)

Weliswaar is Maxima geen koningin….maar een prinses….maar een Maxima, als voornaam komt in mijn analen toevallig ook voor. (een schone uit Argentinië)

In ieder geval:....koningin Juliana had een bezoek aangekondigd aan het St. Elisabethziekenhuis.
Niet zelf aangekondigd natuurlijk…...maar via haar secretaris.
Heel de afdeling in het ziekenhuis was in rep en roer….hun afdeling was uitgekozen voor het majesteitelijk bezoek.
Dit was een koninklijk bezoek, dat je maar één keer in je leven mee zou maken. In die tijd was het vorstenhuis behoorlijk geliefd….
Niet zoals koning Bhumibol…...

(Foto: gratis foto Flickr)

….als in Thailand…..maar toch.!
Tijdens mijn verblijf in Thailand verbaasde ik me telkens over de liefde van de gewone bevolking voor hun koning.! Het was toendertijd bekend, dat je tot 30 jaar gevangenis kon krijgen voor het beledigen van de koning. In Tilburg hoefde je daar niet bang voor te zijn…. maar het afdelingspersoneel van het ziekenhuis maakte zich echt wel een beetje zorgen. Wie zou representatief genoeg zijn om het statige bezoek te woord te staan.?
Ja,.....opaatje in elk geval niet.!
De keus was gevallen op een welbespraakte Tilburgse medeburger, die verpleegd werd.
Maar de hoofdzuster was niet op haar achterhoofd gevallen en wist, dat niets in het leven verloopt, zoals je het plant.
Tijdens een werkbespreking met de andere verpleegsters….had ze geopperd: “Stel, dat de koningin meneer X niet aanspreekt…..maar compleet langs het protocol opaatje aanspreekt.!
Alle zusters riepen in koor: “Ja…..dan hebben we een probleem.!”
Met zijn allen besloten ze om opaatje een beetje onderricht te geven…..voor het geval dat….
Dus met verenigde kracht begon men met de spoedcursus. De hoofdzuster sprak de guitige man gelijk na het ontbijt aan en zei: “Opaatje….U weet, dat we deze week bezoek krijgen…..koninklijk bezoek….van de majesteit der Nederlanden.”
“Ooooh…”, reageerde opaatje: “De kooningin…”
De hoofdzuster knikte bevestigend.
“Dat bezoek is niet niks…..”, had ze gezegd: “En we zouden graag willen, dat U een paar antwoorden leert….voor het geval dat de koningin U aanspreekt.”
“Het is niet te hopen”, dacht het hoofd bij zichzelf: “Want als de koningin opaatje aan mocht aanspreken,... dan zijn we in de aap gelogeerd.”
“Ok ….” had de oude baas gezegd: “Geen probleem”
Het voltallige personeel startte een stoomcursus in “Hoe spreek ik de koningin aan“.
Ze hadden aan opaatje een leergierige patiënt en de 90tiger genoot van alle aandacht.
Je zag zijn kraaloogjes stralen.!
“Om te beginnen….”, had de hoofdzuster gezegd: “Het is niet “kooningin”, maar : “ Majesteit ..…..Ma-jes-teit”.
“OK…” vervolgde opaatje: “Dat krijg ik wel geleerd……..hoop ik.”
”En dan….”, probeerde de hoofdzuster het uitgeleefde brein van opaatje in te peperen: “U bent niet geopereerd aan Uw piemel……...maar aan Uw PROSTAAT…..PROS-TAAT.”
Verward keek het oude baasje de hoofdzuster aan en zei:..... “Prostaat….wat is dat?”
“Ja”, had het hoofd van de afdeling gezegd: “Dat is de medische naam van een orgaan , waar oudere mannen soms problemen mee krijgen…..Dus geen piemel….maar PROS-TAAT”.
Het duizelde in het hoofd van opaatje door alle nieuwe geleerde wijsheid. In zijn bed lag hij te oefenen: “ Pros-taat…….pros-taat…...prostaat…..” De oude rakker lag dagenlang in bed te oefenen: “Pros-taat…...pros-taat…….pros-taat….”
Hij zou er nachtmerries van gekregen hebben.
Op de feestelijke dag stond iedereen opgedoft op het moment suprême te wachten. Beveiligingspersoneel bestond toen nog niet….
Dus iedereen wachtte gespannen op de koningin.
Daar kwam ze aan.!
Een koningin loopt niet…...zij schrijdt…!
Het was muisstil in de zaal.
Met een streng gezicht…(ik denk, dat het in die tijd verboden was voor koninginnen om vrolijk te kijken.!)
Gelukkig is er in de jaren veel veranderd…….
De hoofdzuster maakte een buiging voor de belangrijkste vrouw van het gehele land…..
…....en begeleide haar rechtstreeks naar de dubbel opgepoetste meneer X.
Met een deftige stem, alsof ze een hete aardappel in haar keel had…..sprak de koningin de man aan: “Dag ...meneer….Wordt U goed verzorgd op deze afdeling…?
Meneer X bevestigde met heftig ….“Ja”..... knikken... "Ja, Majesteit......." 

Onverwachts draaide de koningin zich om en zag opaatje liggen. De oude baas keek de koningin met zijn guitige oogjes aan en was zeer vereerd, dat de koninklijke hoogheid hem aansprak. Het complete verpleegpersoneel van de zaal schrok zich een bult: “Oei...Oei…”, dachten ze: “Als dat maar goed gaat.”
Met een deftige stem begon de koningin tegen de bejaarde man: “Dag goede man…..”
Opaatje antwoordde gerelaxed het voorname bezoek: “Dag, koo...euh…..(terwijl hij zich snel herstelde).... Ma-jes-teit…..!”
De zustertjes hadden hun adem ingehouden, maar konden nu opgelucht verder ademhalen.
Maar het was nog niet klaar.!
Met gekrulde tenen in hun schoenen hoorden ze de koningin tegen opaatje zeggen: “Zo….en waar bent U aan geopereerd?”
Opaatje keek de koningin diep in de ogen en zei: “Aan mijn PROS-TAAT…….Ma-jes-teit.”
“Ooooh ….”, antwoordde de koningin:....”Aan Uw prostaat.”
Alle zustertjes lieten een kreetje van opluchting.
De koningin maakte aanstalten om naar de volgende patiënt te lopen.
Doch plotseling richtte opaatje zich opnieuw tot de koningin: “Ja…..aan mijn PROS-TAAT……
…..en het NADEN gaat ook niet meer.!!!!!”

(Grapje)

Wordt vervolgd….

(Foto: gratis foto PickPik) 

(Foto: gratis foto Wallpaper Flare)

 _De Bloedtransfusie_____

Toen opaatje in het ziekenhuis lag en in de gaten had dat zijn laatste uur geslagen had bedacht hij bij zichzelf dat hij eigenlijke nog één laatste wens had.
De verpleegsters van de afdeling mochten het oude baasje graag……
Opaatje kon mooie verhalen vertellen en amuseerde de hele afdeling.
Iedere dag sprak hij wel een verpleegstertje aan met: “Zusterke…...Ik heb een goed leven
gehad…….maar wat zou ik het graag nog één keer doen….voordat ik mijn kont dichtknijp.
“Ja…..ja…..”, antwoordden de verpleegsters en reageerden: “Dat begrijpen we….maar dat zal waarschijnlijk niet meer gebeuren,......gezien Uw toestand.!”
Doch iedere dag begon opaatje over zijn laatste wens…...dat hij het nog één keer wilde doen.!

(Foto: gratis foto Flickr)

De zusters konden of wilden niet maar vonden het treurig, dat ze aan de laatste wens van het stervende oude baasje niet konden voldoen. Zelfs op de maandelijkse personeels-bespreking kwam het onderwerp ter sprake.

Het voltallige personeel vond het erg voor de oude man. Tot de hoofdzuster zei: “Is er echt niemand van ons, die misschien…..misschien…..opaatje een laatste beurt zou willen geven.?
Niemand van de zuster was geïnteresseerd,......totdat er ééntje uit de groep opperde; “Ik vind het idee niet zo geweldig……….maar ik ben trouwens ook ongesteld.!

(Foto: gratis foto Pexels)

“Oooh….”, reageerde het hoofd van de afdeling: “Dat maakt helemaal niets uit…..dat merkt opaatje toch niet.!”
Het personeel van de afdeling besprak de details en iedereen zei: “Dat je ongesteld bent, merkt de stervende man toch niet!”
Zo gezegd,......zo gedaan.
De gordijntjes rond het bed van opaatjes werden gesloten.....

(Foto: gratis foto PxHere)

.......en de vrijwillige zuster ging bovenop de stervende oude man zitten.
Nadat ze haar kunstje gedaan had, zag ze dat het oude baasje met een grote smile om zijn mond in slaap viel. Om het uur ging iemand kijken of de patiënt nog leefde.!

Tot de ochtenddienst de gordijntjes rond zijn bed open schoven…….en opaatje rechtop en vief rechtop in zijn bed zagen zitten.
Ze snapten er niets van, dat hij zo'n enorme opleving gehad had en vroegen hem verbaasd:

“Wat is er met U gebeurd…..Opaatje?…...U bent helemaal springlevend !”

“Jaaaah…..”, antwoordde opaatje: “Nóg zo'n bloedtransfusie…...en ik ben weer helemaal de oude.!”

Lang geleden al publiceerd in mijn vorige Blogger....

Wordt vervolgd………..