Sneeuwwitje voor Volwassenen

 _____Sneeuwwitje voor Volwassenen_____

(Foto: Wikimedia Commons)

Als de Efteling-kind ben ik in mijn jonge jeugd opgegroeid tussen aan de ene kant het sprookjesbos van de Efteling……..en aan de andere kant de wereld van de volwassenen.

Ik ben bang, dat ik door de fantasiewereld van het sprookjesbos op jonge leeftijd voor mezelf ongemerkt de keus gemaakt heb tussen een Efteling-wereld en het volwassenen worden.
Zoals de Efteling-jaren mijn jeugd gered hebben, was ik door mijn overmatige fantasie opgewassen tegen de harde realiteit van de “grote-mensen-wereld”. Ik denk, dat ik nooit volwassenen geworden ben. Ik denk, dat ik dat ook nooit gewild heb.!
Mijn fantasie is een kostbare verworvenheid en ik zou die voor geen geld meer willen kwijt raken. Eigenlijk maakte mijn fantasie overuren en alhoewel dat je nooit in het hoofd van een ander kunt kijken, denk ik, dat mijn hersenpan gevuld is met hemelse dromen, als de hersenpan van Walt Disney.
Of als de hersenpan van Anton Pieck
Nu dit gezegd zij………..kan niets me weerhouden om de Tattoo Donor -versie van Sneeuwwitje te gaan schrijven.
Dus ga maar recht zitten.
Zet een lekkere beker warme chocolademelk met een dot slagroom.
Op de bodem een scheutje rum…….
en op de achtergrond een sfeer-muziekje……..
Zet een luie stoel voor de openhaard en laat de vlammen je lichaam lichtjes opwarmen……
en geniet. Zorg, dat je mobiel af staat en laat je door niets en niemand afleiden.
Probeer niet preuts te zijn, maar geniet.!
Daar gaat ie………

____Sneeuwwitje voor Volwassenen____
Er was eens……….
In een hooggelegen kasteel woonde in de middeleeuwen een koningin en zij zat in haar torentje met naald en garen te prutsen.
De middeleeuwse burchten en kastelen kreeg je met geen mogelijkheid warm gestookt.
De koningin verrekte van de kou en met haar reumatiek-vingers kreeg ze haar garen niet door het oog van de naald gestoken.
“Shit…”, zei ze tegen zichzelf: “Krijg ik dat k*t-garen er nou niet in het oogje……..of hoe zit dat nou.!”
De toenmalige kastelen waren niet alleen ijzig koud, maar in de winter tevens behoorlijk donker. Strategisch gezien liet de kasteelheer smalle vensters bouwen om de vijand te verhinderen om zijn vesting binnen te dringen……
(Op de foto: het kleinste venstertje in Brugge, België……….Als je over het bruggetje gaat:........)
Maar dat hield ook in, dat er nauwelijks daglicht binnen kon dringen en de koninklijke familie s'-avonds uit verveling met de kippen op stok ging.
“Verdomme..”, mopperde de koningin; “Moet ik ook nog naar beneden om beter te zien, wat ik aan het doen ben.” Ze sukkelde naar beneden over de 200 treden van de draaitrap.
Beneden aangekomen werd ze eerst verblind door het felle licht van de witte sneeuw.
Verblind door de sneeuw, de reumatiek-vingers en de winterse koude wind, lukte het de koningin nog steeds niet om het garen door het oog van de naald te steken.
“Verdomme…”, klappertandende ze: “Krijg ik die draad er nu in,.........of hoe zit dat nou? Ineens prikte ze in haar vinger. “Au…..K*t…..!”.
De geschiedenis leerde ons, dat de leden van de koninklijke families niet één van de handigste met naalden waren. Zo prikte een nichtje van de koningin zich aan een spinnenwiel en viel in een honderdjarige slaap.!
Een paar vuurrode druppels bloed drupten op de klaarheldere sneeuw.
Er wordt gesmoesd, dat de adel blauw bloed heeft, maar laat je niks wijsmaken……..hun bloed is ook gewoon rood,....net als dat van ons.!
De koningin was door de winterse korte dagen gelijk in de huwelijksnacht door haar gemaal bevrucht en was in de zesde maand.
“Oh…….”, zei ze, terwijl ze naar de druppels in de verse sneeuw keek: “Mijn grootste wens is om een dochtertje te krijgen met een witte huid, zo wit als de sneeuw, …….met pikzwart haar zo zwart als een raaf en rode lippen, zo rood,.........als de bloeddruppels in de sneeuw.”
Een witte huid is eeuwenlang mode geweest. De adel probeerde een zo wit mogelijk gezicht te houden.
Weet je waarom?
Dat was om zich te onderscheiden van het plebs. De boeren, die op de akkers werkten en blootgesteld werden aan de schadelijke zonnestralen, kregen na jaren een gelooide huid.
En de edelen vonden dat ordinair en toonden zo, dat ze niet in de zon hoefden te ploeteren en boven de gewone stervelingen stonden.
Een modeverschijnsel, dat hiermee verband hield, was het poederen van het gelaat. Een fake schoonheidspukkel op de wang,......een witte krullen-pruik opzetten…….en klaar was Kees.!
Dus de koningin wenste zich een beeldig dochtertje, maar zelfs een koningin kan het leven niet sturen. (Zie het hoofdstuk “Het Leven Sturen” in het boek **********). Zelfs de adel is blootgesteld aan de gevaren van het aardse bestaan.
Een maand voordat ze uitgeteld was, kreeg de koningin plotseling weeën. Ze verrekte van de pijn. Drie dagen zweefde ze tussen leven en dood. Drie dagen lang had ze 40.8 graden koorts, zonder te beseffen, dat 41 graden dodelijk kan zijn. Bij 41 graden functioneren de organen van een mens niet meer en begint het bloed geleidelijk te stollen.
De koningin beleefde een bijna-dood-ervaring, maar ze moest nog een kind ter wereld brengen.
De bevalling ging moeizaam en ze verloor veel energie en bloed
Weet je trouwens, tussen haakjes, hoe zeer een bevalling wel niet doet?
Nee….?
Probeer dan maar eens je bovenlip over je voorhoofd te trekken!. (grapje)
Met haar laatste inspanning kwam de baby ter wereld, de koningin hoorde haar babytje schreeuwen, zag dat het een dochtertje was, sloot haar ogen……...en ze was dood.!.
De verse prinses had niets geleden door de zware bevalling, maar moest in de grote-mensen-wereld moederloos opgroeien……...met de door haar moeder gekozen naam; Sneeuwwitje.
Haar vader, de koning, een egocentrische geile beer, had een jaar later al een nieuwe koningin. Hij had nog eens de tijd genomen om tot zichzelf te komen.
Als je bij een sterfgeval of scheiding geen pauze-periode in acht neemt en van de ene vrouw naar de andere vrouw overstapt, dan is dat “stuivertje-wisselen”.
En met stuivertje-wisselen groei je niet. Maar ga je gewoon verder in je oude stramien. Bij de nieuwe relatie komt, na de verliefde fase, onherroepelijk de sleur weer om de hoek kijken. Wat wil je dan doen? Wéér stuivertje-wisselen…..?
Dus de koning had weliswaar een nieuwe stiefmoeder voor zijn dochtertje, maar dat werkte niet zo goed, als hij gehoopt had. De stiefmoeder bleek een jaloers mens te zijn. Jaloers op alles en iedereen. En vooral voor Sneeuwwitje was ze een echte trut.!
Ze zat in de ene of andere manier vol met opgekropt woede.
Ze had op Marktplaats (Ebay) een advertentie zien staan met de tekst: “Spiegel te koop, z.g.a.n. Er is pas 2 keer ingekeken”. (Zie het hoofdstuk “De Spiegel) in het boek **********).
Ze had de spiegel bewonderd en gelijk voor een scheet en drie knikkers gekocht. Echt een koopje.!
Voor een scheet en 3 knikkers is Tilburgs voor: een appel en een ei……
Een koopje,.....vooral toen bleek, dat de spiegel over magische krachten beschikte.
De koningin kon niet toveren……(Zie het hoofdstuk “Het Toverstokje in het boek *********”), maar de spiegel zorgde er voor, dat ze de “first lady” van het koninkrijk werd.
Jammer genoeg gebruiken machtige mensen hun power meestal voor eigen gewin.
Toen de koningin haar schoonheid spiegelde in de nieuwe spiegel, begon deze ineens tegen haar te praten.
Hij begon de ijdele koningin complimentjes te maken, waardoor ze nog verwaander werd, dan dat ze al was. Elke dag vroeg ze aan de spiegel: “Spiegeltje aan de wand…….wie is de mooiste vrouw van het land.?” En zonder onderbreking antwoordde de toverspiegel: “U, koningin…...U bent de mooiste vrouw in het land.!”
Iedere dag spiegelde ze zich, terwijl ze haar lange haren kamde en had nauwelijks tijd voor de kleine Sneeuwwitje…… Zo had ze er geen erg in, dat de kleuter een knappe meid geworden was.
Een echte spetter, met alles erop en aan.! Ze zou zo in de playboy kunnen staan.
Totdat op een dag na jaren (de garantie was allang verlopen……...dat heb je, als je goedkope troep op het internet koopt.!) de spiegel begon te hakkelen en niet uit zijn woorden kon komen.
De geïrriteerde koningin zei tegen de spiegel: “Wat heb je spiegeltje…………?.......Kun je me niet gewoon antwoord geven.” De spiegel had allang in de gaten, dat hij op zijn flikker ging krijgen en zei met een bang stemmetje: “U, koningin…..U bent de mooiste vrouw van het land.” En gelijk daarop uit volle borst: “Maar Sneeuwwitje is duizendmaal mooier….!” en hij stak zijn hand voor zijn neus.
Ziedend van woede had de koningin met haar naaldhak het glas van de spiegel aan diggelen willen slaan, maar dan had ze zichzelf het meeste daarmee gehad.
Trappelend van kwaadheid struinde ze door het kille kasteel om zich op iemand of iets onschuldigs af te reageren. En de pineut was Sneeuwwitje. Sneeuwwitje kreeg zowiezo al genoeg slaag van haar stiefmoeder, maar op die dag beurde ze een dubbel portie klappen.
En de koning, de waardeloze janlul, stond erbij …….en keek ernaar, zonder in te grijpen. Hij was een koning van een geheel land, maar thuis had hij geen flikker te zeggen.
Als een watje stond hij toe, hoe de boze koningin de jeugd van Sneeuwwitje verknalde. Als een vader heel de dag werkt, dan merkt hij niet, wat er tijdens zijn afwezigheid in het gezin gebeurt, maar de koning werkte thuis……..Nou ja, ….werkte…….Hij speelde koning. Een koning zonder een ruggegraat.
Zo had hij zelfs niet in de gaten, dat zijn ega het plan smeedde om de knappe Sneeuwwitje door de hof-jager uit de weg te laten ruimen.
De jaloerse koningin praatte op de jager in en beval hem Sneeuwwitje naar het grote bos te brengen en haar te doden. Als bewijs, dat de jager haar bevel opgevolgd had, verlangde ze dat hij het uitgesneden hart van het kind mee zou brengen.
Hoe wreed kunnen mensen zijn?
De jager had, ondanks dat hij een fanatieke neo-nazi was, toch wel moeite met de gruwelijke opdracht…….Maar “Befehl……...ist Befehl.!” ( Der Schweinhund….)
Je kunt een hakenkruis op je lijf laten tatoeëren, maar je kunt ook per ongeluk nazi-tekens op je kleding laten borduren. Op de kleding kun je verwijderen, maar op je body is het de bedoeling van de drager van de tattoo om te kwetsen.
Heel de nacht had de jager niet kunnen slapen en had onophoudelijk liggen woelen. Hij had peentjes liggen zweten. Hij had vroeger al eens een keer geholpen om een ander meisje te laten verdwijnen……..
……….maar nu was het toch wel wat persoonlijker.
Hij was eigenlijk erg op Sneeuwwitje gesteld.
Al vroeg in de morgen liep de jager het donkere bos in, met achter hem aan……, de huppelende Sneeuwwitje.
Hij had het onnozele wicht een ijsco met drie bollen met Malaga-ijs beloofd. Hij wist, dat Sneeuwwitje dol op Malaga-ijs was. Zelfs in de middeleeuwen lokten pedofielen blijkbaar ook al onschuldige kinderen met snoep en ijs.
Het was de jager opgevallen, dat de anders zo schichtige konijntjes in de aanwezigheid van het prinsesje geen enkele vrees toonden en vrolijk rond de jonge koningsdochter dwarrelden.
Hoe dieper het tweetal het bos inliep, des te bedrukter begon de jager te worden. Hoe zou hij het levenslustige meisje toch kunnen sparen?. In een flits wist hij het !. Hij zou een jong hertje kunnen schieten en het hart van het diertje aan de slechte koningin gaan tonen.
Zo gezegd …….zo gedaan.
Sneeuwwitje was door het lange lopen moe geworden en had zich in het gras gevleid om een dutje te doen.
Terwijl ze een uiltje knapte…...
……….sloop de jager weg van de slapende schoonheid en liep terug naar het kasteel.
Onderweg zag hij een hert grazen en schoot het onschuldige diertje door met een pijl uit zijn boog. Hij wilde zijn jachtgeweer niet gebruiken en Sneeuwwitje niet wekken door de knal.
Toen schoot ie nog mis ook, ….de lul…!
Het beestje was op het verkeerde moment op de verkeerde plek en moest dat met de dood bekopen…….met een 2de pijl…..!
Sneeuwwitje was zo moe geworden van achter de jager aan te lopen, dat ze van uitputting niet gemerkt had, dat de schemer ingevallen was. De vroege avond bracht haar met beide benen terug in de werkelijkheid.
Ze wist niet waar ze was en ze wilde terug naar het kasteel.
En ze verrekte van de honger. Er zat niets anders op voor de koningsdochter dan te gaan lopen, in de hoop iets bekends tegen te komen.
Wat zag ze daar staan? Zag ze dat goed?..... Dat leken wel paddo's !
Ja…….het wáren paddo's. Sneeuwwitje herkende het kaalkopje en nog andere soorten.
Van de laatste keer, dat ze paddo's gegeten had, kon ze zich nog herinneren, dat ze er zo gek, als een deur van geworden was.
Ze wilde de controle over haar zintuigen houden en liep sindsdien met een grote boog om hallucinerend-werkende paddestoelen. Van die laatste trip had ze een slechte naam gekregen, waar niemand trots op zou zijn. Je kunt je, als koningsdochter behoorlijk wat permitteren, maar je kunt ook te ver gaan. Net als die keer, dat ze een paar flesjes Duvel soldaat gemaakt had en in een waarlijk beest veranderde.
Echter nu viel er niet veel te kiezen voor Sneeuwwitje:......ze verrekte van de honger.
Haar vader had haar van kleins-af-aan gewaarschuwd voor de Boze Wolf, maar tegelijkertijd voor de Boze Paddo's.
Vandaag kon Sneeuwwitje niet anders…….dus daar ging de eerste al in haar mondje.
Ze kauwde een beetje op de paddo en zei tegen zichzelf: “Zo……...dat is spulletje….!”
We zullen het er maar niet over hebben hoevéél ze er opvrat….maar zelfs een olifant zou je er plat mee krijgen.
Olifanten onder invloed weten ook niet wat ze doen…….
Meer zwalkend, dan normaal lopend, ging Sneeuwwitje verder op pad. Links en rechts van haar huppelden verschillende konijntjes…….
Deze vrolijke beestjes waren erg schuw, maar hadden al lang gezien, dat ze van deze “zatte” druif niets te vrezen hadden.
Sneeuwwitje was zó stoned, dat ze niet gemerkt had, dat ze een klein huisje tegengekomen was.
Door haar hoofd ging het ineens; “Heb ik daar zo juist geen huisje gezien?........of droomde ik dat maar….?” Ze stopte en keek versuft om…….”Verdomd…….daar staat echt een huisje.!”
Zo snel haar rubberen benen haar konden dragen, strompelde ze naar de voordeur van het huisje. Ze klopte op de voordeur.
Geen reactie…..!
“Goed volk…..!” riep ze met een dubbele tong: “Is er iemand thuis……?”
Niemand thuis dus…..Ze probeerde de deur met de klink te open. De deur ging open….ze was niet op slot.
Blij, dat ze een teken van leven ontdekt had in het grote sprookjesbos, ging ze naar binnen.
“Hallo….is er iemand thuis?” Ze zag een paar kleine bedjes staan, plofte er op neer…..en viel in een diepe slaap…...
Op een steenworp-afstand zwoegden een zevental dwergen in een mijn onder grond. Zij woonden in het kleine huisje en werkten in de mijn, die naast hun huis lag. Zodoende hadden de dwergen geen problemen met vervoer en verloren geen kostbare tijd door huis-werk-pendelen.
Onbewust van het feit, dat er een lekkere spetter op hun bedjes lag, hakten ze edelstenen uit de wanden van de mijn.
De oudste dwerg had de leiding. Hij vond het welletjes voor die dag en riep door de mijnschacht: “Het is genoeg geweest voor vandaag…..jongens.!........ Halve zolen…..halve dagen……!”
Dat was niet tegen dovemansoren gezegd …...De mini-mensen gooiden hun houwelen over hun schouder, namen hun boterhammentrommeltje en begonnen fluitend in een lange rij naar huis te wandelen.
Ook zij hadden honger gekregen door de harde arbeid. Ze verheugden zich op het avondeten. Vandaag stond er zuurkool met rookworst van de Hema op het menu.
Als voorgerecht een kom erwtensoep…….
En als toetje……..Je raadt het al…….
Paddo's !
Die konden ze in de omgeving gewoon plukken. Zoveel als ze wilden...en altijd vers.!
Toen ze hun huisje naderden, zag de voorste van de rij, dat de voordeur open stond;
“Shit …….” zei hij tegen zijn maten; “Ik ben bang, dat ze weer ingebroken hebben……...de deur staat open.” Ze woonden ver van de bewoonde wereld, maar wisten, dat je tegenwoordig niemand meer kon vertrouwen. De politie doet niet veel………….en de justitie nog minder. Er was al verschillende keren ingebroken in hun huisje sinds de crisis. Iedereen zei; “Dat zijn de Roemenen……!”, maar de 7 dwergen wisten dat hun geburen de daders waren.
De wasberen hebben weliswaar een zwart boevenmasker op…….maar ook deze waren onschuldig aan de inbraken.
Als inbrekers ook zo'n masker zouden hebben, zou het gemakkelijker zijn. Maar die hebben geen masker op.
De dwergen waren verrast in hun woning een mooie jongedame aan te treffen, in plaats van inbrekers. De slanke jonge vrouw lag schuin over een paar bedjes van de dwergen en lag luid te snurken.
De oudste dwerg probeerde de schoonheid wakker te schudden en zei tegen de andere verbaasde dreumesen: “Ik zie het al: ……..paddo's. Geen beweging in te krijgen.”
De kleinste puntmuts trok kuis de punt van Sneeuwwitjes jurk over haar blote knie. “Zo….”, zei hij: “Ordnung machen…….Voordat we op verkeerde gedachten komen”.
Hij keek zijn ogen uit naar de gebruinde onderbenen van het sprookjes-prinsesje.
Hij nam zijn deken en stopte Sneeuwwitje toe, opdat ze geen kou zou krijgen.
“We gaan eerst eten…..”, zei de middelste, die 24/7 honger had.
“Goed idee…”, stemden de anderen in.
De mini-mannen lieten zich de zuurkool met rookworst smaken en zaten tegelijkertijd te geilen naar de slapende Sneeuwwitje.
Ze veegde hun voorhoofd af met hun hand, net als in de sauna, wanneer ze stiekem naar een blote jongedame zaten te gluren.
Geen wonder, dat ze zaten te kwijlen, want Sneeuwwitje was echt wel een beurt waard.
De dwergen geilden feitelijk op alle vrouwen, die groter waren dan zijzelf. Dus eigenlijk op alle vrouwen.!
Ze zaten tijdens het avondmaal voor zich uit te staren en droomden heimelijk, wat ze met het geschenk uit de hemel al niet konden doen. Maar ze wisten van TV: “Kijken mag…..maar aankomen niet….!”
De kleine gasten hadden een abonnement op de Playboy en masturbeerden zich suf.
De middelste merkte eens een keer op, voor de lol, tegen een andere dwerg: “Als je je andere hand gebruikt…...en je doet die onder je linkerbeen door je knieholte…...dan is het net alsof iemand anders het doet…..!” De ander vond deze opmerking helemaal niet leuk. (Misschien…….omdat hij zelf altijd op deze manier rukte….?)
In ieder geval …...nu hadden de dreumesen een Playboy-spetter in levende lijve in hun ledikantjes liggen. Ze keken hun ogen uit…….
De oudste, die de leiding had, zag het afzien van zijn maten en nam een kloek besluit: “Ik zal eens een keer op haar schouder tikken”, zei hij: “Het heeft lang genoeg geduurd…..”.
Hij stond op……, duizelde een beetje van het paddo-toetje en tikte op de schouder van Sneeuwwitje. De andere 6 dwergen stonden “Ja-knikkend” te wachten op de reactie van de slapende schoonheid.
Sneeuwwitje schrok van de aanraking en opende haar ogen. Ze wreef een keer door haar ogen……….en nog een keer, toen ze de dwergen voor haar bedje zag staan.
“Godverdomme….!”, zei ze zachtjes tegen zichzelf: “Dat is sterk spulletje…...die paddo's……Zelfs de mensen krimpen ervan……!” Nogmaals wreef ze door haar slaperige ogen. “Dat spul moest verboden moeten worden…...daar zou de politie op moeten letten…!”
Toen begon een van de minimensen ook nog te praten.!
Langzaam kwam Sneeuwwitje terug in de werkelijkheid en besefte, dat de mannetjes rond haar bedje écht dwergen waren.
“Hallo….”, zei ze vriendelijk…..
De dwergen leefden op door de charmante glimlach, die Sneeuwwitje rond haar mond toverde.
“Wie zijn jullie…..?” vroeg ze nog half slapend.
“Wie ben jij….?”, reageerde de oudste dwerg: “En wat doe jij in onze bedjes…?” Niet dat hij dat erg vond,......maar hij moest toch iets zeggen.!
“Ik ben Sneeuwwitje…..”, zei Sneeuwwitje op een verleidelijke manier: “En ik ben de dochter van de koning.!”
“Ooooh…..!”, zeiden de 7 dwergen in koor.
“En wat doe jij in onze bedjes……...als ik zo brutaal mag zijn…..?”, vervolgde de oudste.
“Ja,.....ik ben verdwaald….”, antwoordde Sneeuwwitje en begon het hele verhaal met de jager te vertellen. Nog steeds niet wetende, wat de werkelijke reden van haar boswandeling met de jager was….en dat ze feitelijk door het oog van de naald gekropen was.
Er wordt beweerd dat een kat 7 levens heeft.
Als dat ook voor mensen geldt….dan had Sneeuwwitje nog 6 levens in reserve.
Er wordt ook beweerd, dat een kat, die bijvoorbeeld uit een boom of van een schutting valt, altijd op zijn 4 poten terecht komt. Als je je kat ruggelings in je beide handen houdt en deze loslaat, draait hij automatisch tijdens de val om en komt op zijn poten terecht.
No pasa nada……….
Een mens ploft als een zak zand ruggelings op de grond. (Waarschuwing: Probeer dit niet thuis…!
In de middeleeuwen had je steden in Nederland en België (ik noem de namen van deze steden niet ……...want dan weet iedereen, dat ik xxxx en Ieper bedoel.!), waar op een bepaalde feestdag katten van de kerktoren gegooid werden.
Hoe wreed kan een mens zijn.! Deze pechvogels, of beter gezegd pech-katten kwamen ook op hun poten terecht, maar er bleef begrijpelijk niet veel van over.
Gelukkig is er heden ten dage een stuk humanere moraal.
Helaas worden nog steeds dieren mishandeld. (Een tip voor politie en justitie: Volg de levensloop van jonge dierenmishandelaars…...Zij zijn de potentiële toekomstige delinquenten met geweldsdelicten.!!!) Het is beter om te voorkomen…...dan te genezen.
Om terug te komen op onze lieveling: Sneeuwwitje……...ze genoot met volle teugen van de aandacht van de 7 mannetjes. Aandacht, die ze zo miste…..want de boze koningin keek niet haar om. Die had het te druk met zichzelf voor de toverspiegel.
De 7 dwergen en Sneeuwwitje hadden elkaar veel te vertellen. En ongemerkt begon in het kleine huisje een aangename sfeer te hangen.
De kleine mannen verdrongen zich rond Sneeuwwitje om aan het woord te komen. Enthousiast stonden ze te popelen om hun zegje te doen….en steeds was er wel eentje bij, die riep: “Laat me uitpraten…..!”
Tot in de late uurtjes zaten ze te keuvelen, totdat de dwergen begonnen te knikkebollen…...ze hadden slaap gekregen….!
Ze hadden er al lang erg in, dat er vannacht toch geen avontuurtje in zat en daarom opperde de oudste, die de leiding had: “Waar wil je vannacht slapen,......Sneeuwwitje?”
Met scheve ogen vroeg hij: “Misschien in mijn bedje…..?”
De anderen in koor: “Of misschien in mijn bedje…..?”
Sneeuwwitje had daar nog niet bij stil gestaan. Ze was er echter wel achter gekomen, dat haar verblijf in het dwergenhuisje een langdurig verblijf zou worden. Ze had het al gelijk vanaf het begin naar haar zin tussen de goedgemutste mannetjes gehad.
De vrijgevochten spetter dacht even na. Voordat ze het merkte, floepte ze eruit: “Jullie zijn met zijn zevenen. “
“Heel gemakkelijk. Iedere dag iemand van jullie met mij in het grote bed…...De week heeft 7 dagen…….iedere dag één dwerg…...en op feestdagen met z'n allen.!.......Goed hè…..?”
De dwergen schrokken aanvankelijk van de wulpse aanbieding van Sneeuwwitje, maar hoe meer ze erover nadachten;....eigenlijk was dat nog niet zo stom bekeken van de koningsdochter.
We beginnen morgen met deze regeling”, vervolgde Sneeuwwitje opgelucht.
Het werd een rustige nacht……..
De volgende morgen…….
De volgende morgen gingen de puntmutsen werken in een mijn in een verder gelegen dorp en stapten goedgehumeurd in het busje.
Ze hadden weer een doel in het leven en zaten op een roze wolk. Ze wisten ook wel, dat het ideaalste in het leven was om een vrouw aan hun zijde te hebben. Maar ze wisten ook, dat dat niet voor iedereen weggelegd was.
“Kom op jongens…...opschieten….”, zei de oudste puntmuts, die de leiding had. Hij stapte in het busje, dat klaar stond en zwaaide naar Sneeuwwitje…...
“Houdoe…...Houdoe…..”, riepen de dwergen in koor: “Tot vanavond……”
Sneeuwwitje begon te poetsen,.....kleding te verstellen, …...te koken……. en al niet meer, wat ze eigenlijk als koningsdochter niet gewend was geweest.
Ze zette de radio aan en luisterde naar de top 40-muziek en zong uit volle borst mee.
Onbewust van de ontwikkelingen aan de andere kant van het grote sprookjesbos.
In het ouderlijk kasteel kookte de gefrustreerde koningin een soepje van het hart, de lever en niertjes van het hertje.
Zonder te weten, dat de organen van een dier waren, at ze de gehele inhoud van het pannetje in één keer op, in de hoop op deze manier de schoonheid van Sneeuwwitje te kunnen opslorpen.
“Jaaa,......koninginnetje…...Je kunt tegenwoordig niemand meer vertrouwen…..zelfs de hofjager niet. De koningin kon na haar voodoo-praktijken niet wachten om tot de volgende dag bij het eerste schijnsel van het zonnelicht de toverspiegel te raadplegen en de lag de hele nacht in haar slaap te woelen. Zodra de eerste zonnestralen de spiegel aanraakten, begon de ijdele vrouw, als een krolse kat, voor het spiegelglas te draaien.
Voor haar eigen gevoel had het organen-soepje niet werkelijk veel verbetering aan haar uiterlijk gebracht, doch ging vol zelfvertrouwen de dagelijkse vraag stellen aan de toverspiegel: “Spiegeltje aan de wand…….wie is de mooiste van het hele land…..?
De spiegel kon niet liegen en zag de bui al hangen…….
Met een benepen stemmetje antwoordde de spiegel: “U koningin…..U bent de mooiste vrouw van het land,” Maar hij liet de glunderende koningin niet lang van haar genot genieten en vervolgde kortaf met: “Maar aan de andere kant van de berg woont Sneeuwwitje…….en zij is duizendmaal mooier dan U. !” En maakte een raar gezicht naar zijn meesteres.
Het eerlijke antwoord schokte de boze koningin en ze zei furieus: “Shit….Hoe is dat nu mogelijk.” Ze begon er van te stotteren: “Sne...sne weuw….witje le…..le….. leeft toch niet meer……..K*t-spiegel.!”
Aan de andere kant van de berg keerden de 7 dwergen terug huiswaarts.
Het was hen opgevallen, dat de werkdag opvallend snel voorbij gegaan was….en allen verlangden er enorm naar om “hun-schatje” Sneeuwwitje weer te zien. Normalerwijze liepen ze op weg naar hun huisje “Hey Ho….Hey Ho” te zingen, maar nu waren ze uitzonderlijk gemotiveerd en zaten ze als leeuweriken te fluiten.

link - Sneeuwwitje & De Zeven Dwergen / Liedje: Hey Ho / Disney BE - https://youtu.be/8uUWGoQuvf0

Toen het werkbusje het huisje naderde, zagen de 7 puntmutsen Sneeuwwitje al in de deuropening staan.
“Wat is het toch een lekker wijf….!”, liet de middelste van het groepje ontglippen. Hij schrok zelf van zijn uitspraak.
Sneeuwwitje had de tafel al gedekt en uit de kleine keuken ontsnapte de lekkerste dampen uit de pannen op de plattebuiskachel.
“Kom …...jongens”, zei Sneeuwwitje: “Ik wil geen zwarte gezichten aan tafel zien…..eerst douchen.!.....en vergeet de kopkaas niet…..hoor.!” Gewillig gingen de dwergen in de rij voor de deur van de badkamer staan. Zij hadden trek gekregen. Ook in het eten, maar vooral in Sneeuwwitje…….ze konden niet wachten om zo dicht mogelijk naast haar aan de tafel aan te schuiven.

“Vandaag schaft de pot:.....”lentejas”. (spaans voor linzen).
“Joepie”, riepen de dreumesen bijna tegelijk: “Ons lievelingseten…….naast lasagna !”
Ze lieten zich het avondmaal smaken. Terwijl de dwergen hun monden nog afveegden, stond Sneeuwwitje op en zei: “Kunnen jullie me even missen…….nu ga ík douchen.!”
Als één persoon veerden de dwergen omhoog en zagen hun nieuwe huisgenote met een badhanddoek over haar schouders de dikke eiken deur van de badkamer openen.
De massieve deur viel dicht en onderbrak de droom over het paradijs voor de kwijlende dwergen. Ze hadden, behalve in de Playboy, nog nooit zo'n mooie vrouw gezien. De Playboy had foto's van schoonheden, maar nu hadden ze er eentje in levende lijve in hun eigen huisje.
Gebiologeerd keken ze naar de dikke deur……….én naar het sleutelgat.
Ze keken elkaar aan.
“Neeeeej…..”,zeiden ze.
“Dat kunnen we niet maken….!”

“Of toch…..?”
Bijna tegelijkertijd drentelde ze naar het sleutelgat.
“Ssssjt…….”, fluisterde de oudste, die de leiding had: “We kunnen niet allemaal tegelijkertijd gluren,....maar als we in een rij gaan staan en ik kijk…..en vertel jullie wat er gebeurt….!”
“Ja….ja….ja….ja….ja….ja..”, reageerden de anderen opgewonden.
“We gaan achter elkaar staan en jij vertelt ons de details…..Joepie…!”
Zachtjes zette de oudste, die de leiding had, zijn brilletje af en met zijn beste oog tuurde hij door het kijkgat. Hij loerde de badkamer in en zag Sneeuwwitje haar BH uitdoen.
Fluisterend zei hij over zijn schouder naar de tweede dwerg in de rij:
“Ze doet haar BH uit.”
De tweede zei over zijn schouder tegen de derde kabouter:
“Ze doet haar BH uit.”
De derde zei tegen de vierde: “Ze doet haar BH uit.”
De vierde tegen de vijfde: “Ze doet haar BH uit.”
De vijfde over zijn schouder tegen de zesde: “Ze doet haar BH uit.”
De zesde draaide zich om tegen de laatste: “Ze doet haar BH uit.”
Ondertussen deed Sneeuwwitje elegant haar slipje uit.
De oudste fluisterde daarna tegen de 2de: “Ze doet haar slipje uit.”
De 2de tegen de 3de: “Ze doet haar slipje uit.”
De 3de tegen de 4de: “Ze doet haar slipje uit.”
De 4de tegen de 5de: “Ze doet haar slipje uit.”
De 5de tegen de 6de: “Ze doet haar slipje uit.”
De 6de draaide zich om en zei: “Ze doet haar slipjes uit.
De dwergen werden steeds meer opgewonden.
Sneeuwwitje begon aan de andere kant van de deur sensueel met een vinger over haar spleetje te wrijven.
Nog geheimzinniger vertelde de oudste over zijn schouder tegen de tweede wachtende: “Ze speelt met haar poesje.”
De 2de tegen de 3de : “Ze speelt met haar poesje.”
De 3de tegen de 4de: “Ze speelt met haar poesje.”
De 4de tegen de 5de: “Ze speelt met haar poesje.”
De 5de tegen de 6de: “Ze speelt met haar poesje.”
De 6de tegen de laatste: “Ze speelt met haar poesje.”
Gespannen vertelde de oudste de ontwikkeling in de badkamer tegen de 2de: “Ze begint te hijgen.”
De 2de tegen de 3de: “Ze begint te hijgen.”
De 3de tegen de 4de: “Ze begint te hijgen.”
De 4de tegen de 5de: “Ze begint te hijgen.”
De 5de tegen de 6de: “Ze begint te hijgen.”
De 6de tegen de laatste: “Ze begint te hijgen.
Het groepje werd met de seconde meer opgewonden en de oudste zag, dat Sneeuwwitje klaar kwam…….
De oudste ging verder tegen de 2de: “Ze de komt klaar.!”
De 2de tegen de 3de: “Ik ook.!”
De 3de tegen de 4de: “Ik ook.!”
De 4de tegen de 5de: “Ik ook.!”
De 5de tegen de 6de: “Ik ook.!”
De 6de tegen de laatste: “Ik ook.!”
en de laatste hijgend: “Ik ook.!”

Stilte………
Beschaamd schuifelden ze naar de lange tafel en met een blos op hun wangen zaten ze gedurig te wachten tot de frisgewassen Sneeuwwitje terug kwam uit de dampende badkamer.
De dwergen durfden haar niet aan te kijken.
Sneeuwwitje had in de gaten wat er speelde en met een glimlach om haar mond zei ze: “Zo ,....dat was lekker douchen.!”
De dwergen keken nog meer beschaamd naar beneden. Om de mini-mannen niet meer onnodig te laten lijden, zei Sneeuwwitje opgemonterd: “Kom jongens,.......we gaan TV kijken.
Wordt vervolgd….
Omdat de 7 dwergen er in erg hadden, dat het een langdurig verblijf van Sneeuwwitje zou gaan worden….en dat er een aap op zolder zat….
…..en dat de boze koningin zeker Sneeuwwitje niet met rust zou laten, peperde ze haar iedere dag in: “Meisje…...meisje…..laat nooit vreemden in het huis binnen en neem vooral niets lekkers aan.
Helaas was Sneeuwwitje niet één van de slimste. Alhoewel ze een prachtige bos donker haar had, had ze meer weg van het stereotype “Dom Blondje”. Het was een lieve meid…...maar je kon haar alles wijsmaken. Zo reed ze een keer in haar cabriolet-sportwagentje over een landweg……...
…...en werd gestopt door een politieauto.
Ze dacht bij zichzelf: “Wat heb ik nu weer verkeerd gedaan.? Ze zag de politieagent aankomen en zag, dat hij……..vreemd genoeg……..alleen op patrouille was.
Sneeuwwitje zette haar “Paasbeste”-gezicht op en lachte naar de grote diender in zijn indrukwekkend uniform.
De politieagent was overweldigd door het zien van zoveel schoonheid. Helemaal tegen zijn principe in kreeg hij tijdens deze controle prompt sexuele verlangens. Hij keek naar de glunderende jongedame en dacht bij zichzelf: “Al moet ik mijn politiepet aan de wilgen hangen……..maar daar gaat ie in……!”
Terwijl hij links en rechts keek of er niemand was, die hem bezig zag en zonder iets te zeggen….ging hij zo dicht mogelijk tegen het onbenullige Sneeuwwitje staande. 
Hij ritste de gulp van zijn broek open. Sneeuwwitje zag het stijve-mannen-lid van de politieagent op ooghoogte aankomen……..en wat zei ze, onnozel, als ze was: ”Hè…...potverdorie…...alwéér alcoholcontrole.!”
Wordt vervolgd…..

Zoals ik al verteld had…...was Sneeuwwitje een lieve meid, maar niet één van de slimste. Zo was ze eens behoorlijk voor de gek gehouden door de hofnar van het kasteel.
Ja….zul je zeggen: het is toch de taak van een hofnar om de edelen en hun gevolg aan het lachen maken. Ja…..maar deze hofnar had het een beetje te bont gemaakt…..wat hem uiteindelijk de kop zou kosten.
Hij had al gezien, dat de koningsdochter uitgegroeid was tot een appetijtelijke spetter en zonder twijfel een beurt waard was. Met andere woorden: “Als ze hem zachtjes zou vragen….zou ze hem hard krijgen.!” Het was voor het voetvolk niet geoorloofd om in de buurt van de koningsdochter te komen, laat staan om haar maar met één vinger aan te raken.
Echter de sluwe….(en vooral geile) hofnar had een niet nette list bedacht. Uit zijn overdreven verheerlijking van Sneeuwwitje was een plan ontsproten om de jonge vrouw te verleiden. Bijna dagelijks sprak hij Sneeuwwitje aan met de zelfbedachte woorden: “Sneeuwwitje….kijk toch uit voor de “Uiteketuit.!”
Sneeuwwitje dacht bij zichzelf: “Wat heeft die rare pias nu weer….wat is nu weer een uiteketuit…..nog nooit van gehoord.” En liet de kasteel-clown gewoon doorsouwelen, zonder te reageren. (Souwelen is Tilburgs voor zeveren of zwetsen) Doch na verschillende dagen gehoord te hebben: “Sneeuwwitje….kijk toch uit voor de uiteketuit”, begon ze onrustig en tegelijkertijd nieuwsgierig te worden.
Ze vroeg de nar met een onschuldig gezichtje: “Wat is toch een uiteketuit ?” De hofnar vertelde simpel Sneeuwwitje, dat een uiteketuit een gevaarlijke vogel was.
“Hoezo gevaarlijk….?” opperde Sneeuwwitje.
“Hardstikke gevaarlijk” gebaarde de nar met grote ogen kijkend: “Als de uiteketuit te dichtbij komt…..is de kans heel groot, dat hij je beide ogen uitpikt.!”
“Oeijjj…...Oeijjj”, gilde Sneeuwwitje met een ingehouden kreetje: “Dan is die vogel een echte link-miechel.!”
Op een warme, zomerse dag waren de hofnar en Sneeuwwitje onder de kasteelmuren aan het picknicken. Na een fles rode wijn soldaat gemaakt te hebben, lag de koningsdochter in het gras te sluimeren.
De slinkse hofnar had Sneeuwwitje bang gemaakt met zijn verhalen en zat in de natuur te spieden of hij een vogel zag.
“Kijk uit………”, riep hij naar Sneeuwwitje: “Daar achter die tweede muur zit een vogel!”
Wakker gemaakt uit haar middag-Siësta sprong de koningsdochter op en keek naar de plek, waar volgens de nar een vogel zou zitten.
“Ik zie niks……” zei de goedgelovige jonge deerne en ging weer liggen.
Plotseling riep de hofnar weer: “Kijk uit…...daar achter die boom…..een uiteketuit.!”
Deze keer was Sneeuwwitje zo onzeker geworden door de verhalen van de nar en dacht nu werkelijk een schim te zien. De hofnar zag Sneeuwwitje bang worden en maakte op een slinkse manier gebruik van de situatie.
Opnieuw riep hij: “Kijk uit….Sneeuwwitje…..een uiteketuit. Straks pikt hij je ogen uit…..Trek snel je jurk over je hoofd.....Dan pikt hij je ogen niet uit.” Ondertussen haalde de hofnar zijn genotsknots uit zijn broek en liep naar Sneeuwwitje.
Sneeuwwitje raakte verward bij het zien van het stijve mannenlid en riep paniekerig, terwijl ze haar jurk over haar hoofd trok: “Uiteketuit….Uiteketuit…..Beter een piemel in mijn fluit…...dan allebei mijn ogen uit…!”
Wordt vervolgd……

De hofnar had een voor hem heerlijk nummertje achter de rug, maar realiseerde zich, dat hij met vuur gespeeld had.
Hoe kon hij zo stom geweest zijn om de dochter van de koning te misleiden?
Hij zweette peentjes…..
Toen zijn geiligheid was weggeëbt, bleef een onbehaaglijk gevoel over en deed hij die nacht geen oog dicht. Hij woelde …..en woelde en dacht bij zichzelf: “Wat heb ik nu toch weer gedaan met mijn stomme kop.
Hij lag op zijn gemak wel een kilo zweet te verliezen…..
Dat is prettig, als je af wilt vallen.
……..maar hij wilde niet afvallen. Integendeel:......hij mocht gerust een paar kilootjes erbij hebben aan zijn tanige lijf. Na zijn lage streek durfde hij de koning niet onder de ogen te komen. De narren in de middeleeuwen waren de brutaalste personen aan het hof en durfden en mochten alles tegen de adel en zelfs vaak over de koning zeggen.
Maar nu was onze hofnar een beetje te ver gegaan.
De stomme nar kon niet meer eten of slapen. Hij hoopte, dat Sneeuwwitje haar vader, de koning, niet over het ongelukkige voorval zou inlichten.
Doch toen maakte hij de tweede grootste fout in zijn leven…….
…..hij nam de Boze Koningin in vertrouwen.
Mijn vader zei me altijd: “Verraders slapen niet……!
De koningin speelde bij iedereen in het gezicht mooi weer, maar achter hun rug was ze een achterbaks loeder. En wat deed ze: ze liep regelrecht naar de koning om de hofnar te verklappen. De nar had zijn geheim net zo goed in het Nieuwsblad van het Zuiden kunnen laten zetten.
Je kunt niemand meer vertrouwen.
De koning ontplofte…..!
Dat kostte de hofnar zijn kop.
Er zat niks meer op voor hem, dan om weg te rotten in een donkere, vochtige kasteelkerker……
…..tot de dag van ophanging door de strop.
In de Middeleeuwen ging men niet zachtzinnig om met veroordeelde criminelen. De executie door ophanging werd als oneervol beschouwd en de misdadigers werden uitgejouwd door het op sensatie beluste gewone volk, dat ik grote getallen op het grootste plein van de stad bijeengekomen was.
Voor deze speciale gelegenheden bracht het gepeupel zelfs rot fruit mee om de bandiet te bekogelen.
De hofnar zou zijn laatste ademtocht uitblazen ten aanschouwen van honderden konings-gezindten…..en wel op vrijdag de 13de……..
(zie het artikel “Vrijdag de 13de”)
…..een dag die eveneens bij de Tempeliers in Frankrijk de ondergang inluidde.
De koning had door zijn goedaardige karakter wel een beetje medelijden met de hofnar, maar de Boze Koningin aan zijn zijde genoot met volle teugen.
Ze heette eigenlijk Koningin Grimhilde…….maar iedereen noemde haar de “Evil Queen”.
Met haar sadistische karakter ging ze over lijken. En ze kon niet wachten om het lichaam van de nar te zien transformeren tot een lijk.
De zon geselde zijn stralen over de hoofden van de toeschouwers.......
….terwijl de beul het schavot voor de zekerheid nog een keer inspecteerde.
Hij gniffelde naar de hofnar……..die tot overmaat van ramp ook nog eens urenlang in de schandpaal moest afzien.
Met het geroffel van de trommels…...en met bazuingeschal…...
……...begon het spul in beweging te komen. De koning stond op en gebaarde de massa om stil te zijn…….
Respectvol zwegen de aanwezige kijkers. De koning was geliefd bij het gewone voetvolk.
Zijn onderdanen vereerden de goudeerlijke vorst…..en zeiden heimelijk onder elkaar: “Het is jammer…..dat hij zo'n kreng van een vrouw heeft.!”
Met diepe stem begon de koning te verkondigen de hofnar veroordeeld was tot de strop….blah...blah…blah….en toen het gepeupel aanhoorde hoe de schmiegterige hof clown het maagdenvliesje van Sneeuwwitje gescheurd had…….
………..barstte een luid “Boeh…..”-geroep los en het volk schreeuwde: “Hangen…...hangen…....hangen……!”
Opnieuw gebaarde de koning met zijn hand……..
……….en zei statig: “Stilte…...stilte…….laat de voltrekking van het vonnis starten.” Met een knikje naar de beul, die ondertussen zijn beulskap opgezet had………
…..vulde het geluid van het tromgeroffel wederom het bomvolle plein.
De nar werd uit de schandpaal gehaald en naar het schavot gebracht. De hysterische menigte begon spontaan met rot fruit en andere rotzooi te gooien…...
……..naar de veroordeelde…….niemand mocht aan hun geliefde Sneeuwwitje komen.!
Met gebogen hoofd stond de hofnar te wachten op zijn laatste ogenblikken op deze aarde. In de middeleeuwen was het gebruikelijk, dat een ter dood veroordeelde een laatste wens zou uitspreken. Hierop de katholieke kerk toendertijd op de mogelijkheid voor de gevangene om schoon schip te maken…….en in het reine met zijn schepper te gaan hemelen…..
…….of in de hel te belanden.
Dus traditiegetrouw vroeg de koning aan de nar: “Veroordeelde……..heb je nog een laatste wens.?”
Onverschillig antwoordde de man: “Heuuh………...Neuuh……….ik heb geen laatste wens.”
De normaal zo gerelaxte koning werd door dit ongewone antwoord een beetje op zijn verkeerde been gezet en keek ongelooflijk naar zijn vrouw. Hij haalde zijn schouders op en zei haar: “Wat is dat nu…...die pias heeft geen laatste wens.!” De bloeddorstige koningin werd er niet warmer of kouder van en reageerde: “Dan hang je hem toch gewoon zo op…..!” Maar de koning had zijn koninkrijk op tradities gebaseerd en wendde zich opnieuw naar de hofnar: “Weet je zeker…...dat je geen laatste wens hebt?”
Het hoofd van de nar ging van links naar rechts: “Neuuh…..hoor, ik heb geen laatste wens.”
“Wat raar…”, dacht de koning en gebaarde de beul, dat ondanks dat de hofnar geen laatste wens had, hij het krukje onder de voeten van de veroordeelde moest wegtrappen.
De koning sloot zijn ogen…..de koningin grijnsde…..enkele onderdanen slaakten een kreetje…...enkelen vielen flauw…...en daar bungelde de hofnar.
De aanwezigen zagen de schurk heftig spartelend aan het touw hangen en bemerkten, dat zijn hoofd rood en blauw aanliep. De koning zag de ongebruikelijk tekeergaande nar met beide armen en benen zwaaien…..en het leek alsof hij iets wilde roepen. De koning dacht, dat de nar zich bedacht had over zijn laatste wens…..en dat hij iets wilde zeggen. Luidkeels riep hij naar de beul: “Snijd het touw door!........hij wil iets zeggen.!” De vorst keek naar zijn eega en zei: “Hij wilde iets zeggen……!” De losgesneden nar lag op de grond en de beul maakte zijn strop los. Alle ogen van de aanwezigen keken verbaasd naar de hofnar en wachtten op wat hij wilde gaan zeggen.!
Met een benauwd gezicht schraapte de nar zijn keel en hijgde:..................“Godverdomme…. …….ik dacht dat ik stikte.!”

(Grapje)
 

 

 

 

 

 

 

(Foto: Cottonbro via Pexels)

 

 

 

 

 

Al eeuwen lang wordt het verhaal van Sneeuwwitje van generatie op generatie door verteld met in de hoofdrol de vergiftigde appel. Maar in de tegenwoordige moderne tijd weten we natuurlijk allemaal dat die appel symbolisch is. De glanzende appel is nu het witte poeder dat de jeugd van vandaag in hun neus snuift.

To be continued…...
Ondertussen…….aan de andere kant van de berg…….smeedde de Boze Koningin plannetjes om Sneeuwwitje uit de weg te ruimen. Ze was een in en in-gemeen mens. Toen de toverspiegel haar uitgelachen had……….voelde ze zich zo beledigd, dat ze geen steen bovenop de andere zou laten staan, totdat ze ervan overtuigd was dat Sneeuwwitje geen concurrentie meer zou opleveren.
Zonder medeweten van de koning (de grote sul) had ze compleet drugsimperium opgebouwd. Over de rug van de drugsverslaafden……...
…..speelde ze de mooie sier in het koninkrijk. De mooie madam had zelfs de bijnaam “De drugsbarones van de stad” gekregen.
Het kasteel van de koning had ze sowieso al ingepikt……..
…….had de meest kostelijke verbouwingen laten uitvoeren…….
……….had de garage volstaan met luxe koetsen……
……...en had een inloop-garderobe vol met Gucci.
Maar het probleem was:......het was nooit goed…….en nooit genoeg. Ze wilde meer en meer.
Ze was nooit tevreden.!
Het kwalijke was, dat ze er geen snars om gaf, dat de verslaafden moesten creperen om haar buitennissigheden te financieren. Jaaa…..het was een slecht mens.
Nu moest Sneeuwwitje het ook nog ontgelden.
In haar furie liep ze te ijsberen…….
…….en bedacht allerhande kwaadaardige scenario's om Sneeuwwitje voorgoed uit te schakelen. “Hadden ze haar maar naast de Hofnar opgehangen…!”, dacht ze bij zichzelf.

Foto.... 
Plotseling schoot het door haar hoofd: “Waarom doe ik toch zo moeilijk….? Ik zit het dichtst bij het vuur…...ik geef haar gewoon een overdosis van de rotzooi, die me zo rijk gemaakt heeft.! Opgelost.!”
Verkleed als oude vrouwtjes liet ze haar drugsdealers iedere dag langs Sneeuwwitje gaan om het sneeuwwitte verdovende middel thuis te bezorgen. De oude vrouwtjes zelf stonden ook bol van de dope…...en waren uiterst gewiekst en overdreven vriendelijk tegen Sneeuwwitje.
Alles om zelf aan de roep van het hunkeren naar de witte troep te gehoorzamen.
De “Barones van de stad” had de oude vrouwtjes nadrukkelijk de insignes gegeven: “Zorg ervoor dat je zeker weet dat die 7 dwergen niet thuis zijn. Die puntmutsen zullen alles nog bederven, als ze er achter komen.!”
Al na een paar weken snoof Sneeuwwitje zich achterover.
De dreumesen gingen……….zonder te weten wat er met Sneeuwwitje aan het hand was……..gewoon naar hun werk in de goudmijn. Met een zwart gezicht…..
….en goed stinkend naar de zweet werden ze door Sneeuwwitje in de deuropening opgewacht…..zonder te merken dat ze zo stoned als een garnaal was.
De 7 Dwergen werkten sowieso te pleuris……...en liepen al het vuur uit hun sloffen voor Sneeuwwitje, maar sinds haar verslaving verdwenen de goudklompjes ongemerkt als sneeuw voor de zon.

link - Rammstein - Sonne- https://youtu.be/StZcUAPRRac

Uiteindelijk begon het bij de puntmutsen te dagen. 
Het gedrag van Sneeuwwitje was sterk veranderd…….ze was echt niet meer zo leuk als vantevoren.
Het billenkoek geven daargelaten…….
Ze hielden Sneeuwwitje nog meer in de gaten dan tevoren.
De sfeer in het huis was met scheppen minder geworden…..Sneeuwwitje kookt niet meer…..poetste niet meer…….en van sex kwam ook niet veel meer van terecht.
Plotseling viel hun franc.
To be continued…..

(Het Nieuwsblad BE)

Wordt vervolgd……..
Eerste keer gepubliceerd 5-4-2019

tweede keer 23-5-2019
opnieuw gepubliceerd 6-6-2019 (gedateerd 23-5-2019)

(opnieuw 16-1-2019)

(Foto: gratis foto Max Pixel)

______Sneeuwwitje voor Volwassenen_______

Als de Efteling-kind ben ik in mijn jonge jeugd opgegroeid tussen aan de ene kant het sprookjesbos van de Efteling……..en aan de andere kant de wereld van de volwassenen.

Ik ben bang, dat ik door de fantasiewereld van het sprookjesbos op jonge leeftijd voor mezelf ongemerkt de keus gemaakt heb tussen een Efteling-wereld en het volwassenen worden.

Zoals de Efteling-jaren mijn jeugd gered hebben, was ik door mijn overmatige fantasie opgewassen tegen de harde realiteit van de “grote-mensen-wereld”. Ik denk, dat ik nooit volwassenen geworden ben. Ik denk, dat ik dat ook nooit gewild heb.!

Mijn fantasie is een kostbare verworvenheid en ik zou die voor geen geld meer willen kwijt raken. Eigenlijk maakte mijn fantasie overuren en alhoewel dat je nooit in het hoofd van een ander kunt kijken, denk ik, dat mijn hersenpan gevuld is met hemelse dromen, als de hersenpan van Walt Disney.

Of als de hersenpan van Anton Pieck.

Nu dit gezegd zij………..kan niets me weerhouden om de Vrouwengek-versie van Sneeuwwitje te gaan schrijven.

Dus ga maar rechtzitten.

Zet een lekkere beker warme chocolademelk met een dot slagroom.

Op de bodem een scheutje rum…….

en op de achtergrond een sfeer-muziekje……..

Zet een luie stoel voor de openhaard en laat de vlammen je lichaam lichtjes opwarmen……

en geniet. Zorg, dat je mobiel af staat en laat je door niets en niemand afleiden.

Probeer niet preuts te zijn, maar geniet.!

Daar gaat ie………

______Sneeuwwitje voor Volwassenen______

(Foto: gratis foto Hippopx)

Er was eens……….

In een hooggelegen kasteel woonde in de middeleeuwen een koningin en zij zat in haar torentje met naald en garen te prutsen.

De middeleeuwse burchten en kastelen kreeg je met geen mogelijkheid warm gestookt.

De koningin verrekte van de kou en met haar reumatiek-vingers kreeg ze haar garen niet door het oog van de naald gestoken.

“Shit…”, zei ze tegen zichzelf: “Krijg ik dat kut-garen er nou niet in het oogje……..of hoe zit dat nou.!”

De toenmalige kastelen waren niet alleen ijzig koud, maar in de winter tevens behoorlijk donker. Strategisch gezien liet de kasteelheer smalle vensters bouwen om de vijand te verhinderen om zijn vesting binnen te dringen……

(Op de foto: het kleinste venstertje in Brugge, België……….Als je over het bruggetje gaat:........)
Maar dat hield ook in, dat er nauwelijks daglicht binnen kon dringen en de koninklijke familie s'-avonds uit verveling met de kippen op stok ging.
“Verdomme..”, mopperde de koningin; “Moet ik ook nog naar beneden om beter te zien, wat ik aan het doen ben.” Ze sukkelde naar beneden over de 200 treden van de draaitrap.
Beneden aangekomen werd ze eerst verblind door het felle licht van de witte sneeuw.

Verblind door de sneeuw, de reumatiek-vingers en de winterse koude wind, lukte het de koningin nog steeds niet om het garen door het oog van de naald te steken.

“Verdomme…”, klappertandende ze: “Krijg ik die draad er nu in,.........of hoe zit dat nou? Ineens prikte ze in haar vinger. “Au…..K*t…..!”.
De geschiedenis leerde ons, dat de leden van de koninklijke families niet één van de handigste met naalden waren. Zo prikte een nichtje van de koningin zich aan een spinnenwiel en viel in een honderdjarige slaap.!
Een paar vuurrode druppels bloed drupten op de klaarheldere sneeuw.

Er wordt gesmoesd, dat de adel blauw bloed heeft, maar laat je niks wijsmaken……..hun bloed is ook gewoon rood,....net als dat van ons.!
De koningin was door de winterse korte dagen gelijk in de huwelijksnacht door haar gemaal bevrucht en was in de zesde maand.

“Oh…….”, zei ze, terwijl ze naar de druppels in de verse sneeuw keek: “Mijn grootste wens is om een dochtertje te krijgen met een witte huid, zo wit als de sneeuw, …….met pikzwart haar zo zwart als een raaf en rode lippen, zo rood,.........als de bloeddruppels in de sneeuw.”
Een witte huid is eeuwenlang mode geweest. De adel probeerde een zo wit mogelijk gezicht te houden.
Weet je waarom?
Dat was om zich te onderscheiden van het plebs. De boeren, die op de akkers werkten en blootgesteld werden aan de schadelijke zonnestralen, kregen na jaren een gelooide huid.
En de edelen vonden dat ordinair en toonden zo, dat ze niet in de zon hoefden te ploeteren en boven de gewone stervelingen stonden.
Een modeverschijnsel, dat hiermee verband hield, was het poederen van het gelaat. Een fake schoonheidspukkel op de wang,......een witte krullen-pruik opzetten…….en klaar was Kees.!

Dus de koningin wenste zich een beeldig dochtertje, maar zelfs een koningin kan het leven niet sturen. (Zie het hoofdstuk “Het Leven Sturen” in het boek Vrouwengek). Zelfs de adel is blootgesteld aan de gevaren van het aardse bestaan.
Een maand voordat ze uitgeteld was, kreeg de koningin plotseling weeën. Ze verrekte van de pijn. Drie dagen zweefde ze tussen leven en dood. Drie dagen lang had ze 40.8 graden koorts, zonder te beseffen, dat 41 graden dodelijk kan zijn. Bij 41 graden functioneren de organen van een mens niet meer en begint het bloed geleidelijk te stollen.

De koningin beleefde een bijna-dood-ervaring, maar ze moest nog een kind ter wereld brengen.
De bevalling ging moeizaam en ze verloor veel energie en bloed.
Weet je trouwens, tussen haakjes, hoe zeer een bevalling wel niet doet?

Nee….?

Probeer dan maar eens je bovenlip over je voorhoofd te trekken!. 

(grapje)

Met haar laatste inspanning kwam de baby ter wereld, de koningin hoorde haar babytje schreeuwen, zag dat het een dochtertje was, sloot haar ogen……...en ze was dood.!.

De verse prinses had niets geleden door de zware bevalling, maar moest in de grote-mensen-wereld moederloos opgroeien……...met de door haar moeder gekozen naam; Sneeuwwitje.

Haar vader, de koning, een egocentrische geile beer, had een jaar later al een nieuwe koningin. Hij had nog eens de tijd genomen om tot zichzelf te komen.

Als je bij een sterfgeval of scheiding geen pauze-periode in acht neemt en van de ene vrouw naar de andere vrouw overstapt, dan is dat “stuivertje-wisselen”.

En met stuivertje-wisselen groei je niet. Maar ga je gewoon verder in je oude stramien. Bij de nieuwe relatie komt, na de verliefde fase, onherroepelijk de sleur weer om de hoek kijken. Wat wil je dan doen? Wéér stuivertje-wisselen…..?

Dus de koning had weliswaar een nieuwe stiefmoeder voor zijn dochtertje, maar dat werkte niet zo goed, als hij gehoopt had. De stiefmoeder bleek een jaloers mens te zijn. Jaloers op alles en iedereen. En vooral voor Sneeuwwitje was ze een echte trut.!

Ze zat in de ene of andere manier vol met opgekropt woede.
Ze had op Marktplaats (Ebay) een advertentie zien staan met de tekst: “Spiegel te koop, z.g.a.n. Er is pas 2 keer ingekeken”. (Zie het hoofdstuk “De Spiegel) in het boek (***********).

Ze had de spiegel bewonderd en gelijk voor een scheet en drie knikkers gekocht. Echt een koopje.!

Voor een scheet en 3 knikkers is Tilburgs voor: een appel en een ei……

Een koopje,.....vooral toen bleek, dat de spiegel over magische krachten beschikte.
De koningin kon niet toveren……(Zie het hoofdstuk “Het Toverstokje in het boek *************”), maar de spiegel zorgde er voor, dat ze de “first lady” van het koninkrijk werd.

Jammer genoeg gebruiken machtige mensen hun power meestal voor eigen gewin.
Toen de koningin haar schoonheid spiegelde in de nieuwe spiegel, begon deze ineens tegen haar te praten.

Hij begon de ijdele koningin complimentjes te maken, waardoor ze nog verwaander werd, dan dat ze al was. Elke dag vroeg ze aan de spiegel: “Spiegeltje aan de wand…….wie is de mooiste vrouw van het land.?” En zonder onderbreking antwoordde de toverspiegel: “U, koningin…...U bent de mooiste vrouw in het land.!”

Iedere dag spiegelde ze zich, terwijl ze haar lange haren kamde en had nauwelijks tijd voor de kleine Sneeuwwitje…… Zo had ze er geen erg in, dat de kleuter een knappe meid geworden was.

Een echte spetter, met alles erop en aan.! Ze zou zo in de playboy kunnen staan.

Totdat op een dag na jaren (de garantie was allang verlopen……...dat heb je, als je goedkope troep op het internet koopt.!) de spiegel begon te hakkelen en niet uit zijn woorden kon komen.
De geïrriteerde koningin zei tegen de spiegel: “Wat heb je spiegeltje…………?.......Kun je me... godverdomme... niet gewoon antwoord geven.” De spiegel had allang in de gaten, dat hij op zijn flikker ging krijgen en zei met een bang stemmetje: “U, koningin…..U bent de mooiste vrouw van het land.” En gelijk daarop uit volle borst: “Maar Sneeuwwitje is duizendmaal mooier….!” en hij stak zijn hand voor zijn neus.

Ziedend van woede had de koningin met haar naaldhak het glas van de spiegel aan diggelen willen slaan, maar dan had ze zichzelf het meeste daarmee gehad.

Trappelend van kwaadheid struinde ze door het kille kasteel om zich op iemand of iets onschuldigs af te reageren. En de pineut was Sneeuwwitje. Sneeuwwitje kreeg zowiezo al genoeg slaag van haar stiefmoeder, maar op die dag beurde ze een dubbel portie klappen.

En de koning, de waardeloze janlul, stond erbij …….en keek ernaar, zonder in te grijpen. Hij was een koning van een geheel land, maar thuis had hij geen flikker te zeggen.

Als een watje stond hij toe, hoe de boze koningin de jeugd van Sneeuwwitje verknalde. Als een vader heel de dag werkt, dan merkt hij niet, wat er tijdens zijn afwezigheid in het gezin gebeurt, maar de koning werkte thuis……..Nou ja, ….werkte…….Hij speelde koning. Een koning zonder een ruggengraat. Dus de koning kon niet het excuus hebben gehad dat hij niet gezien had wat zich in zijn kasteel afspeelde. 
Zo had hij zelfs niet in de gaten, dat zijn ega het plan smeedde om de knappe Sneeuwwitje door de hof-jager uit de weg te laten ruimen.
De jaloerse koningin praatte op de jager in en beval hem Sneeuwwitje naar het grote bos te brengen en haar te doden. Als bewijs, dat de jager haar bevel opgevolgd had, verlangde ze dat hij het uitgesneden hart van het kind mee zou brengen.

Hoe wreed kunnen mensen zijn?

De jager had, ondanks dat hij een fanatieke neo-nazi was, toch wel moeite met de gruwelijke opdracht…….Maar “Befehl……...ist Befehl.!” ( Der Schweinhund….)

Je kunt een hakenkruis op je lijf laten tatoeëren, maar je kunt ook per ongeluk nazi-tekens op je kleding laten borduren. Op de kleding kun je verwijderen, maar op je body is het de bedoeling van de drager van de tattoo om te kwetsen.

Heel de nacht had de jager niet kunnen slapen en had onophoudelijk liggen woelen. Hij had peentjes liggen zweten. Hij had vroeger al eens een keer geholpen om een ander meisje te laten verdwijnen……..

……….maar nu was het toch wel wat persoonlijker.

Hij was eigenlijk erg op Sneeuwwitje gesteld.

Al vroeg in de morgen liep de jager het donkere bos in, met achter hem aan……, de huppelende Sneeuwwitje.
Hij had het onnozele wicht een ijsco met drie bollen met Malaga-ijs beloofd. Hij wist, dat Sneeuwwitje dol op Malaga-ijs was. Zelfs in de middeleeuwen lokten pedofielen blijkbaar ook al onschuldige kinderen met snoep en ijs.
Het was de jager opgevallen, dat de anders zo schichtige konijntjes in de aanwezigheid van het prinsesje geen enkele vrees toonden en vrolijk rond de jonge koningsdochter dwarrelden.
Hoe dieper het tweetal het bos inliep, des te bedrukter begon de jager te worden. Hoe zou hij het levenslustige meisje toch kunnen sparen?. In een flits wist hij het !. Hij zou een jong hertje kunnen schieten en het hart van het diertje aan de slechte koningin gaan tonen.

Zo gezegd …….zo gedaan.

Sneeuwwitje was door het lange lopen moe geworden en had zich in het gras gevleid om een dutje te doen.
Terwijl ze een uiltje knapte…...
……….sloop de jager weg van de slapende schoonheid en liep terug naar het kasteel.

Onderweg zag hij een hert grazen en schoot het onschuldige diertje door met een pijl uit zijn boog. Hij wilde zijn jachtgeweer niet gebruiken en Sneeuwwitje niet wekken door de knal.

Toen schoot ie nog mis ook, ….de l*l…!

Het beestje was op het verkeerde moment op de verkeerde plek en moest dat met de dood bekopen…….met een 2de pijl…..!

Sneeuwwitje was zo moe geworden van achter de jager aan te lopen, dat ze van uitputting niet gemerkt had, dat de schemer ingevallen was. De vroege avond bracht haar met beide benen terug in de werkelijkheid.

Ze wist niet waar ze was en ze wilde terug naar het kasteel.
En ze verrekte van de honger. Er zat niets anders op voor de koningsdochter dan te gaan lopen, in de hoop iets bekends tegen te komen.

Wat zag ze daar staan? Zag ze dat goed?..... Dat leken wel paddo's !

Ja…….het wáren paddo's. Sneeuwwitje herkende het kaalkopje en nog andere soorten.

Van de laatste keer, dat ze paddo's gegeten had, kon ze zich nog herinneren, dat ze er zo gek, als een deur van geworden was.

Ze wilde de controle over haar zintuigen houden en liep sindsdien met een grote boog om hallucinerend-werkende paddestoelen. Van die laatste trip had ze een slechte naam gekregen, waar niemand trots op zou zijn. Je kunt je, als koningsdochter behoorlijk wat permitteren, maar je kunt ook te ver gaan. Net als die keer, dat ze een paar flesjes Duvel soldaat gemaakt had en in een waarlijk beest veranderde.

Echter nu viel er niet veel te kiezen voor Sneeuwwitje:......ze verrekte van de honger.

Haar vader had haar van kleins-af-aan gewaarschuwd voor de Boze Wolf, maar tegelijkertijd voor de Boze Paddo's.

Vandaag kon Sneeuwwitje niet anders…….dus daar ging de eerste al in haar mondje.

Ze kauwde een beetje op de paddo en zei tegen zichzelf: “Zo……...dat is spulletje….!”

We zullen het er maar niet over hebben hoevéél ze er opvrat….maar zelfs een olifant zou je er plat mee krijgen.

Olifanten onder invloed weten ook niet wat ze doen…….

Meer zwalkend, dan normaal lopend, ging Sneeuwwitje verder op pad. 

Links en rechts van haar huppelden verscheidene konijntjes…….

Deze vrolijke beestjes waren erg schuw, maar hadden al lang gezien, dat ze van deze “zatte” druif niets te vrezen hadden.

Sneeuwwitje was zó stoned, dat ze niet gemerkt had, dat ze een klein huisje tegengekomen was.

Door haar hoofd ging het ineens; “Heb ik daar zojuist geen huisje gezien?........of droomde ik dat maar….?” Ze stopte en keek versuft om…….”Verdomd…….daar staat echt een huisje.!”

Zo snel haar rubberen benen haar konden dragen, strompelde ze naar de voordeur van het huisje. Ze klopte op de voordeur.

Geen reactie…..!
“Goed volk…..!” riep ze met een dubbele tong: “Is er iemand thuis……?”
Niemand thuis dus…..Ze probeerde de deur met de klink te open. De deur ging open….ze was niet op slot.

Blij, dat ze een teken van leven ontdekt had in het grote sprookjesbos, ging ze naar binnen.
“Hallo….is er iemand thuis?” Ze zag een paar kleine bedjes staan, plofte er op neer…..en viel in een diepe slaap…...
Op een steenworp-afstand zwoegden een zevental dwergen in een mijn onder grond. Zij woonden in het kleine huisje en werkten in de mijn, die naast hun huis lag. Zodoende hadden de dwergen geen problemen met vervoer en verloren geen kostbare tijd door huis-werk-pendelen.

Onbewust van het feit, dat er een lekkere spetter op hun bedjes lag, hakten ze edelstenen uit de wanden van de mijn.

De oudste dwerg had de leiding. Hij vond het welletjes voor die dag en riep door de mijnschacht: “Het is genoeg geweest voor vandaag…..jongens.!........ Halve zolen…..halve dagen……!”

Dat was niet tegen dovemansoren gezegd …...De mini-mensen gooiden hun houwelen over hun schouder, namen hun boterhammentrommeltje en begonnen fluitend in een lange rij naar huis te wandelen.
Ho ho ho.... klonk het uit de kelen van de kleine kabouters. 
Ook zij hadden honger gekregen door de harde arbeid. Ze verheugden zich op het avondeten. Vandaag stond er zuurkool met rookworst van de Hema op het menu.
Als voorgerecht een kom erwtensoep…….

En als toetje……..Je raadt het al…….

Paddo's !
Die konden ze in de omgeving gewoon plukken. Zoveel als ze wilden...en altijd vers.!

Toen ze hun huisje naderden, zag de voorste van de rij, dat de voordeur open stond;

“Shit …….” zei hij tegen zijn maten; “Ik ben bang, dat ze weer ingebroken hebben……...de deur staat open.” Ze woonden ver van de bewoonde wereld, maar wisten, dat je tegenwoordig niemand meer kon vertrouwen. De politie doet niet veel………….en de justitie nog minder. Er was al verschillende keren ingebroken in hun huisje sinds de crisis. Iedereen zei; “Dat zijn de Roemenen……!”, maar de 7 dwergen wisten dat hun geburen de echte daders waren.
De wasberen hebben weliswaar een zwart boevenmasker op…….maar ook deze waren onschuldig aan de inbraken.

Als inbrekers ook zo'n masker zouden hebben, zou het gemakkelijker zijn. Maar die hebben geen masker op.

De dwergen waren verrast in hun woning een mooie jongedame aan te treffen, in plaats van inbrekers. De slanke jonge vrouw lag schuin over een paar bedjes van de dwergen en lag luid te snurken.
De oudste dwerg probeerde de schoonheid wakker te schudden en zei tegen de andere verbaasde dreumesen: “Ik zie het al: ……..paddo's. Geen beweging in te krijgen.”

De kleinste puntmuts trok kuis de punt van Sneeuwwitjes jurk over haar blote knie. “Zo….”, zei hij: “Ordnung machen…….Voordat we op verkeerde gedachten komen”.

Hij keek zijn ogen uit naar de gebruinde onderbenen van het sprookjes-prinsesje.

Hij nam zijn deken en stopte Sneeuwwitje toe, opdat ze geen kou zou krijgen.

“We gaan eerst eten…..”, zei de middelste, die 24/7 honger had.

“Goed idee…”, stemden de anderen in.

De mini-mannen lieten zich de zuurkool met rookworst smaken en zaten tegelijkertijd te geilen naar de slapende Sneeuwwitje.

Ze veegde hun voorhoofd af met hun hand, net als in de sauna, wanneer ze stiekem naar een blote jongedame zaten te gluren.
Geen wonder, dat ze zaten te kwijlen, want Sneeuwwitje was echt wel een beurt waard.

De dwergen geilden feitelijk op alle vrouwen, die groter waren dan zijzelf. Dus eigenlijk op alle vrouwen.!
Ze zaten tijdens het avondmaal voor zich uit te staren en droomden heimelijk, wat ze met het geschenk uit de hemel al niet konden doen. Maar ze wisten van TV: “Kijken mag…..maar aankomen niet….!”

De kleine gasten hadden een abonnement op de Playboy en masturbeerden zich suf.

De middelste merkte eens een keer op, voor de lol, tegen een andere dwerg: “Als je je andere hand gebruikt…...en je doet die onder je linkerbeen door je knieholte…...dan is het net alsof iemand anders het doet…..!” De ander vond deze opmerking helemaal niet leuk. (Misschien…….omdat hij zelf altijd op deze manier rukte….?)
In ieder geval …...nu hadden de dreumesen een Playboy-spetter in levende lijve in hun ledikantjes liggen. Ze keken hun ogen uit…….
De oudste, die de leiding had, zag het afzien van zijn maten en nam een kloek besluit: “Ik zal eens een keer op haar schouder tikken”, zei hij: “Het heeft lang genoeg geduurd…..”.

Hij stond op……, duizelde een beetje van het paddo-toetje en tikte op de schouder van Sneeuwwitje. De andere 6 dwergen stonden “Ja-knikkend” te wachten op de reactie van de slapende schoonheid.
Sneeuwwitje schrok van de aanraking en opende haar ogen. Ze wreef een keer door haar ogen……….en nog een keer, toen ze de dwergen voor haar bedje zag staan.

“Godverdomme….!”, zei ze zachtjes tegen zichzelf: “Dat is sterk spulletje…...die paddo's……Zelfs de mensen krimpen ervan……!” Nogmaals wreef ze door haar slaperige ogen. “Dat spul moest verboden moeten worden…...daar zou de politie op moeten letten…!”

Toen begon een van de minimensen ook nog te praten.!
Langzaam kwam Sneeuwwitje terug in de werkelijkheid en besefte, dat de mannetjes rond haar bedje écht dwergen waren.

“Hallo….”, zei ze vriendelijk…..

De dwergen leefden op door de charmante glimlach, die Sneeuwwitje rond haar mond toverde.
“Wie zijn jullie…..?” vroeg ze nog half slapend.
“Wie ben jij….?”, reageerde de oudste dwerg: “En wat doe jij in onze bedjes…?” Niet dat hij dat erg vond,......maar hij moest toch iets zeggen.!
“Ik ben Sneeuwwitje…..”, zei Sneeuwwitje op een verleidelijke manier: “En ik ben de dochter van de koning.!”

“Ooooh…..!”, zeiden de 7 dwergen in koor.
“En wat doe jij in onze bedjes……...als ik zo brutaal mag zijn…..?”, vervolgde de oudste.
“Ja,.....ik ben verdwaald….”, antwoordde Sneeuwwitje en begon het hele verhaal met de jager te vertellen. Nog steeds niet wetende, wat de werkelijke reden van haar boswandeling met de jager was….en dat ze feitelijk door het oog van de naald gekropen was.
Er wordt beweerd dat een kat 7 levens heeft.
Als dat ook voor mensen geldt….dan had Sneeuwwitje nog 6 levens in reserve.

Er wordt ook beweerd, dat een kat, die bijvoorbeeld uit een boom of van een schutting valt, altijd op zijn 4 poten terecht komt. Als je je kat ruggelings in je beide handen houdt en deze loslaat, draait hij automatisch tijdens de val om en komt op zijn poten terecht.

No pasa nada……….

Een mens ploft als een zak zand ruggelings op de grond. (Waarschuwing: Probeer dit niet thuis…!)

In de middeleeuwen had je steden in Nederland en België (ik noem de namen van deze steden niet ……...want dan weet iedereen, dat ik xxxx en Ieper bedoel.!), waar op een bepaalde feestdag katten van de kerktoren gegooid werden.

Hoe wreed kan een mens zijn.! Deze pechvogels, of beter gezegd pech-katten kwamen ook op hun poten terecht, maar er bleef begrijpelijk niet veel van over.

Gelukkig is er heden ten dage een stuk humanere moraal.

Helaas worden nog steeds dieren mishandeld. (Een tip voor politie en justitie: Volg de levensloop van jonge dierenmishandelaars…...Zij zijn de potentiële toekomstige delinquenten met geweldsdelicten.!!!) Het is beter om te voorkomen…...dan te genezen.

Om terug te komen op onze lieveling: Sneeuwwitje……...ze genoot met volle teugen van de aandacht van de 7 mannetjes. Aandacht, die ze zo miste…..want de boze koningin keek niet haar om. Die had het te druk met zichzelf voor de toverspiegel.

De 7 dwergen en Sneeuwwitje hadden elkaar veel te vertellen. En ongemerkt begon in het kleine huisje een aangename sfeer te hangen.
De kleine mannen verdrongen zich rond Sneeuwwitje om aan het woord te komen. Enthousiast stonden ze te popelen om hun zegje te doen….en steeds was er wel eentje bij, die riep: “Laat me uitpraten…..!”
Tot in de late uurtjes zaten ze te keuvelen, totdat de dwergen begonnen te knikkebollen…...ze hadden slaap gekregen….!

Ze hadden er al lang erg in, dat er vannacht toch geen avontuurtje in zat en daarom opperde de oudste, die de leiding had: “Waar wil je vannacht slapen,......Sneeuwwitje?”
Met scheve ogen vroeg hij: “Misschien in mijn bedje…..?”

De anderen in koor: “Of misschien in mijn bedje…..?
Sneeuwwitje had daar nog niet bij stil gestaan. Ze was er echter wel achter gekomen, dat haar verblijf in het dwergenhuisje een langdurig verblijf zou worden. Ze had het al gelijk vanaf het begin naar haar zin tussen de goedgemutste mannetjes gehad. 
De vrijgevochten spetter dacht even na. Voordat ze het merkte, floepte ze eruit: “Jullie zijn met zijn zevenen. “

“Heel gemakkelijk. Iedere dag iemand van jullie met mij in het grote bed…...De week heeft 7 dagen…….iedere dag één dwerg…...en op feestdagen met z'n allen.!.......Goed hè…..?”

De dwergen schrokken aanvankelijk van de wulpse aanbieding van Sneeuwwitje, maar hoe meer ze erover nadachten;....eigenlijk was dat nog niet zo stom bekeken van de koningsdochter.

We beginnen morgen met deze regeling”, vervolgde Sneeuwwitje opgelucht.
Het werd een rustige nacht……..
De volgende morgen…….
De volgende morgen gingen de puntmutsen werken in een mijn in een verder gelegen dorp en stapten goedgehumeurd in het busje.

Ze hadden weer een doel in het leven en zaten op een roze wolk. Ze wisten ook wel, dat het ideaalste in het leven was om een vrouw aan hun zijde te hebben. Maar ze wisten ook, dat dat niet voor iedereen weggelegd was.

“Kom op jongens…...opschieten….”, zei de oudste puntmuts, die de leiding had. Hij stapte in het busje, dat klaar stond en zwaaide naar Sneeuwwitje…...
“Houdoe…...Houdoe…..”, riepen de dwergen in koor: “Tot vanavond……”
Sneeuwwitje begon te poetsen,.....kleding te verstellen, …...te koken……. en al niet meer, wat ze eigenlijk als koningsdochter niet gewend was geweest.
Ze zette de radio aan en luisterde naar de top 40-muziek en zong uit volle borst mee.
Onbewust van de ontwikkelingen aan de andere kant van het grote sprookjesbos.
In het ouderlijk kasteel kookte de gefrustreerde koningin een soepje van het hart, de lever en niertjes van het hertje.
Zonder te weten, dat de organen van een dier waren, at ze de gehele inhoud van het pannetje in één keer op, in de hoop op deze manier de schoonheid van Sneeuwwitje te kunnen opslorpen.
“Jaaa,......koninginnetje…...Je kunt tegenwoordig niemand meer vertrouwen…..zelfs de hofjager niet. De koningin kon na haar voodoo-praktijken niet wachten om tot de volgende dag bij het eerste schijnsel van het zonnelicht de toverspiegel te raadplegen en de lag de hele nacht in haar slaap te woelen. Zodra de eerste zonnestralen de spiegel aanraakten, begon de ijdele vrouw, als een krolse kat, voor het spiegelglas te draaien.
Voor haar eigen gevoel had het organen-soepje niet werkelijk veel verbetering aan haar uiterlijk gebracht, doch ging vol zelfvertrouwen de dagelijkse vraag stellen aan de toverspiegel: “Spiegeltje aan de wand…….wie is de mooiste van het hele land…..?
De spiegel kon niet liegen en zag de bui al hangen…….
Met een benepen stemmetje antwoordde de spiegel: “U koningin…..U bent de mooiste vrouw van het land,” Maar hij liet de glunderende koningin niet lang van haar genot genieten en vervolgde kortaf met: “Maar aan de andere kant van de berg woont Sneeuwwitje…….en zij is duizendmaal mooier dan U. !” En de spiegel maakte een raar gezicht naar zijn meesteres.
Het eerlijke antwoord schokte de boze koningin en ze zei furieus: “Shit….Hoe is dat nu mogelijk.” Ze begon er van te stotteren: “Sne...sne weuw….witje le…..le….. leeft toch niet meer……..K*t-spiegel.!”

Aan de andere kant van de berg keerden de 7 dwergen terug huiswaarts.
Het was hen opgevallen, dat de werkdag opvallend snel voorbij gegaan was….en allen verlangden er enorm naar om “hun-schatje” Sneeuwwitje weer te zien. Normalerwijze liepen ze op weg naar hun huisje “Hey Ho….Hey Ho” te zingen, maar nu waren ze uitzonderlijk gemotiveerd en zaten ze als leeuweriken te fluiten.

link - Sneeuwwitje & De Zeven Dwergen / Liedje: Hey Ho / Disney BE - https://youtu.be/8uUWGoQuvf0

Toen het werkbusje het huisje naderde, zagen de 7 puntmutsen Sneeuwwitje al in de deuropening staan.
“Wat is het toch een lekker wijf….!”, liet de middelste van het groepje ontglippen. Hij schrok zelf van zijn uitspraak. 
Sneeuwwitje had de tafel al gedekt en uit de kleine keuken ontsnapte de lekkerste dampen uit de pannen op de plattebuiskachel.
“Kom …...jongens”, zei Sneeuwwitje: “Ik wil geen zwarte gezichten aan tafel zien…..eerst douchen.!” Gewillig gingen de dwergen in de rij voor de deur van de badkamer staan. Zij hadden trek gekregen. Ook in het eten, maar vooral in Sneeuwwitje…….ze konden niet wachten om zo dicht mogelijk naast haar aan de tafel aan te schuiven.
“Vandaag schaft de pot:.....”lentejas”. (spaans voor linzen).
“Joepie”, riepen de dreumesen bijna tegelijk: “Ons lievelingseten…….naast lasagna !”
Ze lieten zich het avondmaal smaken. Terwijl de dwergen hun monden nog afveegden, stond Sneeuwwitje op en zei: “Kunnen jullie me even missen…….nu ga ík douchen.!”
Als één persoon veerden de dwergen omhoog en zagen hun nieuwe huisgenote met een badhanddoek over haar schouders de dikke eiken deur van de badkamer openen.
De massieve deur viel dicht en onderbrak de droom over het paradijs voor de kwijlende dwergen. Ze hadden, behalve in de Playboy, nog nooit zo'n mooie vrouw gezien. De Playboy had foto's van schoonheden, maar nu hadden ze er eentje in levende lijve in hun eigen huisje.
Gebiologeerd keken ze naar de dikke deur……….én naar het sleutelgat.
Ze keken elkaar aan.
“Neeeeej…..”,zeiden ze.
“Dat kunnen we niet maken….!”
“Of toch…..?”

Bijna tegelijkertijd drentelde ze naar het sleutelgat.
“Ssssjt…….”, fluisterde de oudste, die de leiding had: “We kunnen niet allemaal tegelijkertijd gluren,....maar als we in een rij gaan staan en ik kijk…..en vertel jullie wat er gebeurt….!”
“Ja….ja….ja….ja….ja….ja..”, reageerden de anderen opgewonden.
“We gaan achter elkaar staan en jij vertelt ons de details…..Joepie…!”
Zachtjes zette de oudste, die de leiding had, zijn brilletje af en met zijn beste oog tuurde hij door het kijkgat. Hij loerde de badkamer in en zag Sneeuwwitje haar BH uitdoen.
Fluisterend zei hij over zijn schouder naar de tweede dwerg in de rij:
“Ze doet haar BH uit.”
De tweede zei over zijn schouder tegen de derde kabouter:
“Ze doet haar BH uit.”
De derde zei tegen de vierde: “Ze doet haar BH uit.”
De vierde tegen de vijfde: “Ze doet haar BH uit.”
De vijfde over zijn schouder tegen de zesde: “Ze doet haar BH uit.”
De zesde draaide zich om tegen de laatste: “Ze doet haar BH uit.”
Ondertussen deed Sneeuwwitje elegant haar slipje uit.
De oudste fluisterde daarna tegen de 2de: “Ze doet haar slipje uit.”
De 2de tegen de 3de: “Ze doet haar slipje uit.”De 3de tegen de 4de: “Ze doet haar slipje uit.”
De 4de tegen de 5de: “Ze doet haar slipje uit.”
De 5de tegen de 6de: “Ze doet haar slipje uit.”

De dwergen werden steeds meer opgewonden.
Sneeuwwitje begon aan de andere kant van de deur sensueel met een vinger over haar spleetje te wrijven.
Nog geheimzinniger vertelde de oudste over zijn schouder tegen de tweede wachtende: “Ze speelt met haar poesje.”
De 2de tegen de 3de : “Ze speelt met haar poesje.”
De 3de tegen de 4de: “Ze speelt met haar poesje.”
De 4de tegen de 5de: “Ze speelt met haar poesje.”
De 5de tegen de 6de: “Ze speelt met haar poesje.”
De 6de tegen de laatste: “Ze speelt met haar poesje.”
Gespannen vertelde de oudste de ontwikkeling in de badkamer tegen de 2de: “Ze begint te hijgen.”
De 2de tegen de 3de: “Ze begint te hijgen.”
De 3de tegen de 4de: “Ze begint te hijgen.”
De 4de tegen de 5de: “Ze begint te hijgen.”
De 5de tegen de 6de: “Ze begint te hijgen.”
De 6de tegen de laatste: “Ze begint te hijgen.

Het groepje werd met de seconde meer opgewonden en de oudste zag, dat aan het gezicht van Sneeuwwitje dat ze heftig klaar kwam…….
De oudste ging verder tegen de 2de: “Ze de komt klaar.!”
De 2de tegen de 3de: “Ik ook.!”
De 3de tegen de 4de: “Ik ook.!”
De 4de tegen de 5de: “Ik ook.!”
De 5de tegen de 6de: “Ik ook.!”
en de laatste hijgend: “Ik ook.!”

Stilte………

Beschaamd schuifelden ze naar de lange tafel en met een blos op hun wangen zaten ze gedurig te wachten tot de frisgewassen Sneeuwwitje terug kwam uit de dampende badkamer.
De dwergen durfden haar niet aan te kijken.
Sneeuwwitje had in de gaten wat er speelde en met een glimlach om haar mond zei ze: “Zo ,....dat was lekker douchen.!”
De dwergen keken nog meer beschaamd naar beneden. Om de mini-mannen niet meer onnodig te laten lijden, zei Sneeuwwitje opgemonterd: “Kom jongens,.......we gaan TV kijken.”
Wordt vervolgd…..

Omdat de 7 dwergen er in erg hadden, dat het een langdurig verblijf van Sneeuwwitje zou gaan worden….en dat er een aap op zolder zat…..
…..en dat de boze koningin zeker Sneeuwwitje niet met rust zou laten, peperde ze haar iedere dag in: “Meisje…...meisje…..laat nooit vreemden in het huis binnen en neem vooral niets lekkers aan.
Helaas was Sneeuwwitje niet één van de slimste. Alhoewel ze een prachtige bos donker haar had, had ze meer weg van het stereotype “Dom Blondje”. Het was een lieve meid…...maar je kon haar alles wijsmaken. Zo reed ze in haar cabriolet-sportwagentje over een landweg……...
…...en werd gestopt door een politieauto.

Ze dacht bij zichzelf: “Wat heb ik nu weer verkeerd gedaan.? Ze zag de politieagent aankomen en zag, dat hij, vreemd genoeg, alleen op patrouille was.
Sneeuwwitje zette haar “Paasbeste”-gezicht op en lachte naar de grote diender in zijn indrukwekkend uniform.
De politieagent was overweldigd door het zien van zoveel schoonheid. Helemaal tegen zijn principe in kreeg hij tijdens deze controle prompt sexuele verlangens. Hij keek naar de glunderende jongedame en dacht bij zichzelf: “Al moet ik mijn politiepet aan de wilgen hangen……..maar daar gaat ie in……!”
Terwijl hij links en rechts keek of er niemand was, die hem bezig zag en zonder iets te zeggen….ging hij zo dicht mogelijk tegen van het omlaag geschoven autoraam van de auto van het onbenullige Sneeuwwitje staan.

Hij ritste de gulp van zijn broek open. Sneeuwwitje zag het stijve-mannen-lid van de politieagent op ooghoogte aankomen……..en wat zei ze onnozel, als ze was: 

”Hè…...potverdorie…...alwéér alcoholcontrole.!”
Wordt vervolgd…..
Zoals ik al verteld had…...was Sneeuwwitje een lieve meid, maar niet één van de slimste. Zo was ze eens behoorlijk voor de gek gehouden door de hofnar van het kasteel.
Ja….zul je zeggen: het is toch de taak van een hofnar om de edelen en hun gevolg aan het lachen maken. Ja…..maar deze hofnar had het een beetje te bont gemaakt…..wat hem uiteindelijk de kop zou kosten.
Hij had al gezien, dat de koningsdochter uitgegroeid was tot een appetijtelijke spetter en zonder twijfel een beurt waard was. Met andere woorden: “Als ze hem zachtjes zou vragen….zou ze hem hard krijgen.!” Het was voor het voetvolk niet geoorloofd om in de buurt van de koningsdochter te komen, laat staan om haar maar met één vinger aan te raken.
Echter de sluwe….(en vooral geile) hofnar had een niet nette list bedacht. Uit zijn overdreven verheerlijking van Sneeuwwitje was een plan ontsproten om de jonge vrouw te verleiden. Bijna dagelijks sprak hij Sneeuwwitje aan met de zelfbedachte woorden: “Sneeuwwitje….kijk toch uit voor de “Uiteketuit.!”700 
Sneeuwwitje dacht bij zichzelf: “Wat heeft die rare pias nu weer….wat is nu weer een uiteketuit…..nog nooit van gehoord.” En liet de kasteel-clown gewoon doorsouwelen, zonder te reageren. (Souwelen is Tilburgs voor zeveren of zwetsen) Doch na verschillende dagen gehoord te hebben: “Sneeuwwitje….kijk toch uit voor de uiteketuit”, begon ze onrustig en tegelijkertijd nieuwsgierig te worden.
Ze vroeg de nar met een onschuldig gezichtje: “Wat is toch een uiteketuit ?” De hofnar vertelde simpel Sneeuwwitje, dat een uiteketuit een gevaarlijke vogel was.
“Hoezo gevaarlijk….?” opperde Sneeuwwitje.
“Hardstikke gevaarlijk” gebaarde de nar met grote ogen kijkend: “Als de uiteketuit te dichtbij komt…..is de kans heel groot, dat hij je beide ogen uitpikt.!”
“Oeijjj…...Oeijjj”, gilde Sneeuwwitje met een ingehouden kreetje: “Dan is die vogel een echte link-miechel.!”
Op een warme, zomerse dag waren de hofnar en Sneeuwwitje onder de kasteelmuren aan het picknicken. Na een fles rode wijn soldaat gemaakt te hebben, lag de koningsdochter in het gras te sluimeren.
De slinkse hofnar had Sneeuwwitje bang gemaakt met zijn verhalen en zat in de natuur te spieden of hij een vogel zag.
“Kijk uit………”, riep hij naar Sneeuwwitje: “Daar achter die tweede muur zit een vogel!”
Wakker gemaakt uit haar middag-Siësta sprong de koningsdochter op en keek naar de plek, waar volgens de nar een vogel zou zitten.
“Ik zie niks……” zei de goedgelovige jonge deerne en ging weer liggen.
Plotseling riep de hofnar weer: “Kijk uit…...daar achter die boom…..een uiteketuit.!”
Deze keer was Sneeuwwitje zo onzeker geworden door de verhalen van de nar en dacht nu werkelijk een schim te zien. De hofnar zag Sneeuwwitje bang worden en maakte op een slinkse manier gebruik van de situatie.

Opnieuw riep hij: “Kijk uit….Sneeuwwitje…..een uiteketuit. Straks pikt hij je ogen uit…..Trek snel je jurk over je hoofd.....Dan pikt hij je ogen niet uit.” Ondertussen haalde de hofnar zijn genotsknots uit zijn broek en liep naar Sneeuwwitje.
Sneeuwwitje raakte verward bij het zien van het stijve mannenlid en riep paniekerig, terwijl ze haar jurk over haar hoofd trok: “Uiteketuit….Uiteketuit…..Beter een piemel in mijn fluit…...dan allebei mijn ogen uit…!”

Wordt vervolgd…...

(Nu blijkt dat Google mijn Blogger verwijderd heeft... en nu kan ik het einde van dit verhaal niet meer terug vinden.

Daarom publiceer dit volgende liedje maar alvast voor de nar die naar de galg gaat. 

Link - 20 minuten geduld - Will Tura - 

(Eerste keer gepubliceerd 1-2-2020 ) 

_____Sneeuwwitje voor Volwassenen_____
Als de Efteling-kind ben ik in mijn jonge jeugd opgegroeid tussen aan de ene kant het sprookjesbos van de Efteling……..en aan de andere kant de wereld van de volwassenen.
Ik ben bang, dat ik door de fantasiewereld van het sprookjesbos op jonge leeftijd voor mezelf ongemerkt de keus gemaakt heb tussen een Efteling-wereld en het volwassenen worden.
Zoals de Efteling-jaren mijn jeugd gered hebben, was ik door mijn overmatige fantasie opgewassen tegen de harde realiteit van de “grote-mensen-wereld”. Ik denk, dat ik nooit volwassenen geworden ben. Ik denk, dat ik dat ook nooit gewild heb.!
Mijn fantasie is een kostbare verworvenheid en ik zou die voor geen geld meer willen kwijt raken. Eigenlijk maakte mijn fantasie overuren en alhoewel dat je nooit in het hoofd van een ander kunt kijken, denk ik, dat mijn hersenpan gevuld is met hemelse dromen, als de hersenpan van Walt Disney.
Of als de hersenpan van Anton Pieck
Nu dit gezegd zij………..kan niets me weerhouden om de Tattoo Donor -versie van Sneeuwwitje te gaan schrijven.
Dus ga maar recht zitten.
Zet een lekkere beker warme chocolademelk met een dot slagroom.
Op de bodem een scheutje rum…….
en op de achtergrond een sfeer-muziekje……..
Zet een luie stoel voor de openhaard en laat de vlammen je lichaam lichtjes opwarmen……
en geniet. Zorg, dat je mobiel af staat en laat je door niets en niemand afleiden.
Probeer niet preuts te zijn, maar geniet.!
Daar gaat ie………

____Sneeuwwitje voor Volwassenen____
Er was eens……….
In een hooggelegen kasteel woonde in de middeleeuwen een koningin en zij zat in haar torentje met naald en garen te prutsen.
De middeleeuwse burchten en kastelen kreeg je met geen mogelijkheid warm gestookt.
De koningin verrekte van de kou en met haar reumatiek-vingers kreeg ze haar garen niet door het oog van de naald gestoken.
“Shit…”, zei ze tegen zichzelf: “Krijg ik dat k*t-garen er nou niet in het oogje……..of hoe zit dat nou.!”
De toenmalige kastelen waren niet alleen ijzig koud, maar in de winter tevens behoorlijk donker. Strategisch gezien liet de kasteelheer smalle vensters bouwen om de vijand te verhinderen om zijn vesting binnen te dringen……
(Op de foto: het kleinste venstertje in Brugge, België……….Als je over het bruggetje gaat:........)
Maar dat hield ook in, dat er nauwelijks daglicht binnen kon dringen en de koninklijke familie s'-avonds uit verveling met de kippen op stok ging.
“Verdomme..”, mopperde de koningin; “Moet ik ook nog naar beneden om beter te zien, wat ik aan het doen ben.” Ze sukkelde naar beneden over de 200 treden van de draaitrap.
Beneden aangekomen werd ze eerst verblind door het felle licht van de witte sneeuw.
Verblind door de sneeuw, de reumatiek-vingers en de winterse koude wind, lukte het de koningin nog steeds niet om het garen door het oog van de naald te steken.
“Verdomme…”, klappertandende ze: “Krijg ik die draad er nu in,.........of hoe zit dat nou? Ineens prikte ze in haar vinger. “Au…..K*t…..!”.
De geschiedenis leerde ons, dat de leden van de koninklijke families niet één van de handigste met naalden waren. Zo prikte een nichtje van de koningin zich aan een spinnenwiel en viel in een honderdjarige slaap.!
Een paar vuurrode druppels bloed drupten op de klaarheldere sneeuw.
Er wordt gesmoesd, dat de adel blauw bloed heeft, maar laat je niks wijsmaken……..hun bloed is ook gewoon rood,....net als dat van ons.!
De koningin was door de winterse korte dagen gelijk in de huwelijksnacht door haar gemaal bevrucht en was in de zesde maand.
“Oh…….”, zei ze, terwijl ze naar de druppels in de verse sneeuw keek: “Mijn grootste wens is om een dochtertje te krijgen met een witte huid, zo wit als de sneeuw, …….met pikzwart haar zo zwart als een raaf en rode lippen, zo rood,.........als de bloeddruppels in de sneeuw.”
Een witte huid is eeuwenlang mode geweest. De adel probeerde een zo wit mogelijk gezicht te houden.
Weet je waarom?
Dat was om zich te onderscheiden van het plebs. De boeren, die op de akkers werkten en blootgesteld werden aan de schadelijke zonnestralen, kregen na jaren een gelooide huid.
En de edelen vonden dat ordinair en toonden zo, dat ze niet in de zon hoefden te ploeteren en boven de gewone stervelingen stonden.
Een modeverschijnsel, dat hiermee verband hield, was het poederen van het gelaat. Een fake schoonheidspukkel op de wang,......een witte krullen-pruik opzetten…….en klaar was Kees.!
Dus de koningin wenste zich een beeldig dochtertje, maar zelfs een koningin kan het leven niet sturen. (Zie het hoofdstuk “Het Leven Sturen” in het boek **********). Zelfs de adel is blootgesteld aan de gevaren van het aardse bestaan.
Een maand voordat ze uitgeteld was, kreeg de koningin plotseling weeën. Ze verrekte van de pijn. Drie dagen zweefde ze tussen leven en dood. Drie dagen lang had ze 40.8 graden koorts, zonder te beseffen, dat 41 graden dodelijk kan zijn. Bij 41 graden functioneren de organen van een mens niet meer en begint het bloed geleidelijk te stollen.
De koningin beleefde een bijna-dood-ervaring, maar ze moest nog een kind ter wereld brengen.
De bevalling ging moeizaam en ze verloor veel energie en bloed
Weet je trouwens, tussen haakjes, hoe zeer een bevalling wel niet doet?
Nee….?
Probeer dan maar eens je bovenlip over je voorhoofd te trekken!. (grapje)
Met haar laatste inspanning kwam de baby ter wereld, de koningin hoorde haar babytje schreeuwen, zag dat het een dochtertje was, sloot haar ogen……...en ze was dood.!.
De verse prinses had niets geleden door de zware bevalling, maar moest in de grote-mensen-wereld moederloos opgroeien……...met de door haar moeder gekozen naam; Sneeuwwitje.
Haar vader, de koning, een egocentrische geile beer, had een jaar later al een nieuwe koningin. Hij had nog eens de tijd genomen om tot zichzelf te komen.
Als je bij een sterfgeval of scheiding geen pauze-periode in acht neemt en van de ene vrouw naar de andere vrouw overstapt, dan is dat “stuivertje-wisselen”.
En met stuivertje-wisselen groei je niet. Maar ga je gewoon verder in je oude stramien. Bij de nieuwe relatie komt, na de verliefde fase, onherroepelijk de sleur weer om de hoek kijken. Wat wil je dan doen? Wéér stuivertje-wisselen…..?
Dus de koning had weliswaar een nieuwe stiefmoeder voor zijn dochtertje, maar dat werkte niet zo goed, als hij gehoopt had. De stiefmoeder bleek een jaloers mens te zijn. Jaloers op alles en iedereen. En vooral voor Sneeuwwitje was ze een echte trut.!
Ze zat in de ene of andere manier vol met opgekropt woede.
Ze had op Marktplaats (Ebay) een advertentie zien staan met de tekst: “Spiegel te koop, z.g.a.n. Er is pas 2 keer ingekeken”. (Zie het hoofdstuk “De Spiegel) in het boek **********).
Ze had de spiegel bewonderd en gelijk voor een scheet en drie knikkers gekocht. Echt een koopje.!
Voor een scheet en 3 knikkers is Tilburgs voor: een appel en een ei……
Een koopje,.....vooral toen bleek, dat de spiegel over magische krachten beschikte.
De koningin kon niet toveren……(Zie het hoofdstuk “Het Toverstokje in het boek *********”), maar de spiegel zorgde er voor, dat ze de “first lady” van het koninkrijk werd.
Jammer genoeg gebruiken machtige mensen hun power meestal voor eigen gewin.
Toen de koningin haar schoonheid spiegelde in de nieuwe spiegel, begon deze ineens tegen haar te praten.
Hij begon de ijdele koningin complimentjes te maken, waardoor ze nog verwaander werd, dan dat ze al was. Elke dag vroeg ze aan de spiegel: “Spiegeltje aan de wand…….wie is de mooiste vrouw van het land.?” En zonder onderbreking antwoordde de toverspiegel: “U, koningin…...U bent de mooiste vrouw in het land.!”
Iedere dag spiegelde ze zich, terwijl ze haar lange haren kamde en had nauwelijks tijd voor de kleine Sneeuwwitje…… Zo had ze er geen erg in, dat de kleuter een knappe meid geworden was.
Een echte spetter, met alles erop en aan.! Ze zou zo in de playboy kunnen staan.
Totdat op een dag na jaren (de garantie was allang verlopen……...dat heb je, als je goedkope troep op het internet koopt.!) de spiegel begon te hakkelen en niet uit zijn woorden kon komen.
De geïrriteerde koningin zei tegen de spiegel: “Wat heb je spiegeltje…………?.......Kun je me niet gewoon antwoord geven.” De spiegel had allang in de gaten, dat hij op zijn flikker ging krijgen en zei met een bang stemmetje: “U, koningin…..U bent de mooiste vrouw van het land.” En gelijk daarop uit volle borst: “Maar Sneeuwwitje is duizendmaal mooier….!” en hij stak zijn hand voor zijn neus.
Ziedend van woede had de koningin met haar naaldhak het glas van de spiegel aan diggelen willen slaan, maar dan had ze zichzelf het meeste daarmee gehad.
Trappelend van kwaadheid struinde ze door het kille kasteel om zich op iemand of iets onschuldigs af te reageren. En de pineut was Sneeuwwitje. Sneeuwwitje kreeg zowiezo al genoeg slaag van haar stiefmoeder, maar op die dag beurde ze een dubbel portie klappen.
En de koning, de waardeloze janlul, stond erbij …….en keek ernaar, zonder in te grijpen. Hij was een koning van een geheel land, maar thuis had hij geen flikker te zeggen.
Als een watje stond hij toe, hoe de boze koningin de jeugd van Sneeuwwitje verknalde. Als een vader heel de dag werkt, dan merkt hij niet, wat er tijdens zijn afwezigheid in het gezin gebeurt, maar de koning werkte thuis……..Nou ja, ….werkte…….Hij speelde koning. Een koning zonder een ruggegraat.
Zo had hij zelfs niet in de gaten, dat zijn ega het plan smeedde om de knappe Sneeuwwitje door de hof-jager uit de weg te laten ruimen.
De jaloerse koningin praatte op de jager in en beval hem Sneeuwwitje naar het grote bos te brengen en haar te doden. Als bewijs, dat de jager haar bevel opgevolgd had, verlangde ze dat hij het uitgesneden hart van het kind mee zou brengen.
Hoe wreed kunnen mensen zijn?
De jager had, ondanks dat hij een fanatieke neo-nazi was, toch wel moeite met de gruwelijke opdracht…….Maar “Befehl……...ist Befehl.!” ( Der Schweinhund….)
Je kunt een hakenkruis op je lijf laten tatoeëren, maar je kunt ook per ongeluk nazi-tekens op je kleding laten borduren. Op de kleding kun je verwijderen, maar op je body is het de bedoeling van de drager van de tattoo om te kwetsen.
Heel de nacht had de jager niet kunnen slapen en had onophoudelijk liggen woelen. Hij had peentjes liggen zweten. Hij had vroeger al eens een keer geholpen om een ander meisje te laten verdwijnen……..
……….maar nu was het toch wel wat persoonlijker.
Hij was eigenlijk erg op Sneeuwwitje gesteld.
Al vroeg in de morgen liep de jager het donkere bos in, met achter hem aan……, de huppelende Sneeuwwitje.
Hij had het onnozele wicht een ijsco met drie bollen met Malaga-ijs beloofd. Hij wist, dat Sneeuwwitje dol op Malaga-ijs was. Zelfs in de middeleeuwen lokten pedofielen blijkbaar ook al onschuldige kinderen met snoep en ijs.
Het was de jager opgevallen, dat de anders zo schichtige konijntjes in de aanwezigheid van het prinsesje geen enkele vrees toonden en vrolijk rond de jonge koningsdochter dwarrelden.
Hoe dieper het tweetal het bos inliep, des te bedrukter begon de jager te worden. Hoe zou hij het levenslustige meisje toch kunnen sparen?. In een flits wist hij het !. Hij zou een jong hertje kunnen schieten en het hart van het diertje aan de slechte koningin gaan tonen.
Zo gezegd …….zo gedaan.
Sneeuwwitje was door het lange lopen moe geworden en had zich in het gras gevleid om een dutje te doen.
Terwijl ze een uiltje knapte…...
……….sloop de jager weg van de slapende schoonheid en liep terug naar het kasteel.
Onderweg zag hij een hert grazen en schoot het onschuldige diertje door met een pijl uit zijn boog. Hij wilde zijn jachtgeweer niet gebruiken en Sneeuwwitje niet wekken door de knal.
Toen schoot ie nog mis ook, ….de lul…!
Het beestje was op het verkeerde moment op de verkeerde plek en moest dat met de dood bekopen…….met een 2de pijl…..!
Sneeuwwitje was zo moe geworden van achter de jager aan te lopen, dat ze van uitputting niet gemerkt had, dat de schemer ingevallen was. De vroege avond bracht haar met beide benen terug in de werkelijkheid.
Ze wist niet waar ze was en ze wilde terug naar het kasteel.
En ze verrekte van de honger. Er zat niets anders op voor de koningsdochter dan te gaan lopen, in de hoop iets bekends tegen te komen.
Wat zag ze daar staan? Zag ze dat goed?..... Dat leken wel paddo's !
Ja…….het wáren paddo's. Sneeuwwitje herkende het kaalkopje en nog andere soorten.
Van de laatste keer, dat ze paddo's gegeten had, kon ze zich nog herinneren, dat ze er zo gek, als een deur van geworden was.
Ze wilde de controle over haar zintuigen houden en liep sindsdien met een grote boog om hallucinerend-werkende paddestoelen. Van die laatste trip had ze een slechte naam gekregen, waar niemand trots op zou zijn. Je kunt je, als koningsdochter behoorlijk wat permitteren, maar je kunt ook te ver gaan. Net als die keer, dat ze een paar flesjes Duvel soldaat gemaakt had en in een waarlijk beest veranderde.
Echter nu viel er niet veel te kiezen voor Sneeuwwitje:......ze verrekte van de honger.
Haar vader had haar van kleins-af-aan gewaarschuwd voor de Boze Wolf, maar tegelijkertijd voor de Boze Paddo's.
Vandaag kon Sneeuwwitje niet anders…….dus daar ging de eerste al in haar mondje.
Ze kauwde een beetje op de paddo en zei tegen zichzelf: “Zo……...dat is spulletje….!”
We zullen het er maar niet over hebben hoevéél ze er opvrat….maar zelfs een olifant zou je er plat mee krijgen.
Olifanten onder invloed weten ook niet wat ze doen…….
Meer zwalkend, dan normaal lopend, ging Sneeuwwitje verder op pad. Links en rechts van haar huppelden verschillende konijntjes…….
Deze vrolijke beestjes waren erg schuw, maar hadden al lang gezien, dat ze van deze “zatte” druif niets te vrezen hadden.
Sneeuwwitje was zó stoned, dat ze niet gemerkt had, dat ze een klein huisje tegengekomen was.
Door haar hoofd ging het ineens; “Heb ik daar zo juist geen huisje gezien?........of droomde ik dat maar….?” Ze stopte en keek versuft om…….”Verdomd…….daar staat echt een huisje.!”
Zo snel haar rubberen benen haar konden dragen, strompelde ze naar de voordeur van het huisje. Ze klopte op de voordeur.
Geen reactie…..!
“Goed volk…..!” riep ze met een dubbele tong: “Is er iemand thuis……?”
Niemand thuis dus…..Ze probeerde de deur met de klink te open. De deur ging open….ze was niet op slot.
Blij, dat ze een teken van leven ontdekt had in het grote sprookjesbos, ging ze naar binnen.
“Hallo….is er iemand thuis?” Ze zag een paar kleine bedjes staan, plofte er op neer…..en viel in een diepe slaap…...
Op een steenworp-afstand zwoegden een zevental dwergen in een mijn onder grond. Zij woonden in het kleine huisje en werkten in de mijn, die naast hun huis lag. Zodoende hadden de dwergen geen problemen met vervoer en verloren geen kostbare tijd door huis-werk-pendelen.
Onbewust van het feit, dat er een lekkere spetter op hun bedjes lag, hakten ze edelstenen uit de wanden van de mijn.
De oudste dwerg had de leiding. Hij vond het welletjes voor die dag en riep door de mijnschacht: “Het is genoeg geweest voor vandaag…..jongens.!........ Halve zolen…..halve dagen……!”
Dat was niet tegen dovemansoren gezegd …...De mini-mensen gooiden hun houwelen over hun schouder, namen hun boterhammentrommeltje en begonnen fluitend in een lange rij naar huis te wandelen.
Ook zij hadden honger gekregen door de harde arbeid. Ze verheugden zich op het avondeten. Vandaag stond er zuurkool met rookworst van de Hema op het menu.
Als voorgerecht een kom erwtensoep…….
En als toetje……..Je raadt het al…….
Paddo's !
Die konden ze in de omgeving gewoon plukken. Zoveel als ze wilden...en altijd vers.!
Toen ze hun huisje naderden, zag de voorste van de rij, dat de voordeur open stond;
“Shit …….” zei hij tegen zijn maten; “Ik ben bang, dat ze weer ingebroken hebben……...de deur staat open.” Ze woonden ver van de bewoonde wereld, maar wisten, dat je tegenwoordig niemand meer kon vertrouwen. De politie doet niet veel………….en de justitie nog minder. Er was al verschillende keren ingebroken in hun huisje sinds de crisis. Iedereen zei; “Dat zijn de Roemenen……!”, maar de 7 dwergen wisten dat hun geburen de daders waren.
De wasberen hebben weliswaar een zwart boevenmasker op…….maar ook deze waren onschuldig aan de inbraken.
Als inbrekers ook zo'n masker zouden hebben, zou het gemakkelijker zijn. Maar die hebben geen masker op.
De dwergen waren verrast in hun woning een mooie jongedame aan te treffen, in plaats van inbrekers. De slanke jonge vrouw lag schuin over een paar bedjes van de dwergen en lag luid te snurken.
De oudste dwerg probeerde de schoonheid wakker te schudden en zei tegen de andere verbaasde dreumesen: “Ik zie het al: ……..paddo's. Geen beweging in te krijgen.”
De kleinste puntmuts trok kuis de punt van Sneeuwwitjes jurk over haar blote knie. “Zo….”, zei hij: “Ordnung machen…….Voordat we op verkeerde gedachten komen”.
Hij keek zijn ogen uit naar de gebruinde onderbenen van het sprookjes-prinsesje.
Hij nam zijn deken en stopte Sneeuwwitje toe, opdat ze geen kou zou krijgen.
“We gaan eerst eten…..”, zei de middelste, die 24/7 honger had.
“Goed idee…”, stemden de anderen in.
De mini-mannen lieten zich de zuurkool met rookworst smaken en zaten tegelijkertijd te geilen naar de slapende Sneeuwwitje.
Ze veegde hun voorhoofd af met hun hand, net als in de sauna, wanneer ze stiekem naar een blote jongedame zaten te gluren.
Geen wonder, dat ze zaten te kwijlen, want Sneeuwwitje was echt wel een beurt waard.
De dwergen geilden feitelijk op alle vrouwen, die groter waren dan zijzelf. Dus eigenlijk op alle vrouwen.!
Ze zaten tijdens het avondmaal voor zich uit te staren en droomden heimelijk, wat ze met het geschenk uit de hemel al niet konden doen. Maar ze wisten van TV: “Kijken mag…..maar aankomen niet….!”
De kleine gasten hadden een abonnement op de Playboy en masturbeerden zich suf.
De middelste merkte eens een keer op, voor de lol, tegen een andere dwerg: “Als je je andere hand gebruikt…...en je doet die onder je linkerbeen door je knieholte…...dan is het net alsof iemand anders het doet…..!” De ander vond deze opmerking helemaal niet leuk. (Misschien…….omdat hij zelf altijd op deze manier rukte….?)
In ieder geval …...nu hadden de dreumesen een Playboy-spetter in levende lijve in hun ledikantjes liggen. Ze keken hun ogen uit…….
De oudste, die de leiding had, zag het afzien van zijn maten en nam een kloek besluit: “Ik zal eens een keer op haar schouder tikken”, zei hij: “Het heeft lang genoeg geduurd…..”.
Hij stond op……, duizelde een beetje van het paddo-toetje en tikte op de schouder van Sneeuwwitje. De andere 6 dwergen stonden “Ja-knikkend” te wachten op de reactie van de slapende schoonheid.
Sneeuwwitje schrok van de aanraking en opende haar ogen. Ze wreef een keer door haar ogen……….en nog een keer, toen ze de dwergen voor haar bedje zag staan.
“Godverdomme….!”, zei ze zachtjes tegen zichzelf: “Dat is sterk spulletje…...die paddo's……Zelfs de mensen krimpen ervan……!” Nogmaals wreef ze door haar slaperige ogen. “Dat spul moest verboden moeten worden…...daar zou de politie op moeten letten…!”
Toen begon een van de minimensen ook nog te praten.!
Langzaam kwam Sneeuwwitje terug in de werkelijkheid en besefte, dat de mannetjes rond haar bedje écht dwergen waren.
“Hallo….”, zei ze vriendelijk…..
De dwergen leefden op door de charmante glimlach, die Sneeuwwitje rond haar mond toverde.
“Wie zijn jullie…..?” vroeg ze nog half slapend.
“Wie ben jij….?”, reageerde de oudste dwerg: “En wat doe jij in onze bedjes…?” Niet dat hij dat erg vond,......maar hij moest toch iets zeggen.!
“Ik ben Sneeuwwitje…..”, zei Sneeuwwitje op een verleidelijke manier: “En ik ben de dochter van de koning.!”
“Ooooh…..!”, zeiden de 7 dwergen in koor.
“En wat doe jij in onze bedjes……...als ik zo brutaal mag zijn…..?”, vervolgde de oudste.
“Ja,.....ik ben verdwaald….”, antwoordde Sneeuwwitje en begon het hele verhaal met de jager te vertellen. Nog steeds niet wetende, wat de werkelijke reden van haar boswandeling met de jager was….en dat ze feitelijk door het oog van de naald gekropen was.
Er wordt beweerd dat een kat 7 levens heeft.
Als dat ook voor mensen geldt….dan had Sneeuwwitje nog 6 levens in reserve.
Er wordt ook beweerd, dat een kat, die bijvoorbeeld uit een boom of van een schutting valt, altijd op zijn 4 poten terecht komt. Als je je kat ruggelings in je beide handen houdt en deze loslaat, draait hij automatisch tijdens de val om en komt op zijn poten terecht.
No pasa nada……….
Een mens ploft als een zak zand ruggelings op de grond. (Waarschuwing: Probeer dit niet thuis…!
In de middeleeuwen had je steden in Nederland en België (ik noem de namen van deze steden niet ……...want dan weet iedereen, dat ik xxxx en Ieper bedoel.!), waar op een bepaalde feestdag katten van de kerktoren gegooid werden.
Hoe wreed kan een mens zijn.! Deze pechvogels, of beter gezegd pech-katten kwamen ook op hun poten terecht, maar er bleef begrijpelijk niet veel van over.
Gelukkig is er heden ten dage een stuk humanere moraal.
Helaas worden nog steeds dieren mishandeld. (Een tip voor politie en justitie: Volg de levensloop van jonge dierenmishandelaars…...Zij zijn de potentiële toekomstige delinquenten met geweldsdelicten.!!!) Het is beter om te voorkomen…...dan te genezen.
Om terug te komen op onze lieveling: Sneeuwwitje……...ze genoot met volle teugen van de aandacht van de 7 mannetjes. Aandacht, die ze zo miste…..want de boze koningin keek niet haar om. Die had het te druk met zichzelf voor de toverspiegel.
De 7 dwergen en Sneeuwwitje hadden elkaar veel te vertellen. En ongemerkt begon in het kleine huisje een aangename sfeer te hangen.
De kleine mannen verdrongen zich rond Sneeuwwitje om aan het woord te komen. Enthousiast stonden ze te popelen om hun zegje te doen….en steeds was er wel eentje bij, die riep: “Laat me uitpraten…..!”
Tot in de late uurtjes zaten ze te keuvelen, totdat de dwergen begonnen te knikkebollen…...ze hadden slaap gekregen….!
Ze hadden er al lang erg in, dat er vannacht toch geen avontuurtje in zat en daarom opperde de oudste, die de leiding had: “Waar wil je vannacht slapen,......Sneeuwwitje?”
Met scheve ogen vroeg hij: “Misschien in mijn bedje…..?”
De anderen in koor: “Of misschien in mijn bedje…..?”
Sneeuwwitje had daar nog niet bij stil gestaan. Ze was er echter wel achter gekomen, dat haar verblijf in het dwergenhuisje een langdurig verblijf zou worden. Ze had het al gelijk vanaf het begin naar haar zin tussen de goedgemutste mannetjes gehad.
De vrijgevochten spetter dacht even na. Voordat ze het merkte, floepte ze eruit: “Jullie zijn met zijn zevenen. “
“Heel gemakkelijk. Iedere dag iemand van jullie met mij in het grote bed…...De week heeft 7 dagen…….iedere dag één dwerg…...en op feestdagen met z'n allen.!.......Goed hè…..?”
De dwergen schrokken aanvankelijk van de wulpse aanbieding van Sneeuwwitje, maar hoe meer ze erover nadachten;....eigenlijk was dat nog niet zo stom bekeken van de koningsdochter.
We beginnen morgen met deze regeling”, vervolgde Sneeuwwitje opgelucht.
Het werd een rustige nacht……..
De volgende morgen…….
De volgende morgen gingen de puntmutsen werken in een mijn in een verder gelegen dorp en stapten goedgehumeurd in het busje.
Ze hadden weer een doel in het leven en zaten op een roze wolk. Ze wisten ook wel, dat het ideaalste in het leven was om een vrouw aan hun zijde te hebben. Maar ze wisten ook, dat dat niet voor iedereen weggelegd was.
“Kom op jongens…...opschieten….”, zei de oudste puntmuts, die de leiding had. Hij stapte in het busje, dat klaar stond en zwaaide naar Sneeuwwitje…...
“Houdoe…...Houdoe…..”, riepen de dwergen in koor: “Tot vanavond……”
Sneeuwwitje begon te poetsen,.....kleding te verstellen, …...te koken……. en al niet meer, wat ze eigenlijk als koningsdochter niet gewend was geweest.
Ze zette de radio aan en luisterde naar de top 40-muziek en zong uit volle borst mee.
Onbewust van de ontwikkelingen aan de andere kant van het grote sprookjesbos.
In het ouderlijk kasteel kookte de gefrustreerde koningin een soepje van het hart, de lever en niertjes van het hertje.
Zonder te weten, dat de organen van een dier waren, at ze de gehele inhoud van het pannetje in één keer op, in de hoop op deze manier de schoonheid van Sneeuwwitje te kunnen opslorpen.
“Jaaa,......koninginnetje…...Je kunt tegenwoordig niemand meer vertrouwen…..zelfs de hofjager niet. De koningin kon na haar voodoo-praktijken niet wachten om tot de volgende dag bij het eerste schijnsel van het zonnelicht de toverspiegel te raadplegen en de lag de hele nacht in haar slaap te woelen. Zodra de eerste zonnestralen de spiegel aanraakten, begon de ijdele vrouw, als een krolse kat, voor het spiegelglas te draaien.
Voor haar eigen gevoel had het organen-soepje niet werkelijk veel verbetering aan haar uiterlijk gebracht, doch ging vol zelfvertrouwen de dagelijkse vraag stellen aan de toverspiegel: “Spiegeltje aan de wand…….wie is de mooiste van het hele land…..?
De spiegel kon niet liegen en zag de bui al hangen…….
Met een benepen stemmetje antwoordde de spiegel: “U koningin…..U bent de mooiste vrouw van het land,” Maar hij liet de glunderende koningin niet lang van haar genot genieten en vervolgde kortaf met: “Maar aan de andere kant van de berg woont Sneeuwwitje…….en zij is duizendmaal mooier dan U. !” En maakte een raar gezicht naar zijn meesteres.
Het eerlijke antwoord schokte de boze koningin en ze zei furieus: “Shit….Hoe is dat nu mogelijk.” Ze begon er van te stotteren: “Sne...sne weuw….witje le…..le….. leeft toch niet meer……..K*t-spiegel.!”
Aan de andere kant van de berg keerden de 7 dwergen terug huiswaarts.
Het was hen opgevallen, dat de werkdag opvallend snel voorbij gegaan was….en allen verlangden er enorm naar om “hun-schatje” Sneeuwwitje weer te zien. Normalerwijze liepen ze op weg naar hun huisje “Hey Ho….Hey Ho” te zingen, maar nu waren ze uitzonderlijk gemotiveerd en zaten ze als leeuweriken te fluiten.

link - Sneeuwwitje & De Zeven Dwergen / Liedje: Hey Ho / Disney BE - https://youtu.be/8uUWGoQuvf0

Toen het werkbusje het huisje naderde, zagen de 7 puntmutsen Sneeuwwitje al in de deuropening staan.
“Wat is het toch een lekker wijf….!”, liet de middelste van het groepje ontglippen. Hij schrok zelf van zijn uitspraak.
Sneeuwwitje had de tafel al gedekt en uit de kleine keuken ontsnapte de lekkerste dampen uit de pannen op de plattebuiskachel.
“Kom …...jongens”, zei Sneeuwwitje: “Ik wil geen zwarte gezichten aan tafel zien…..eerst douchen.!.....en vergeet de kopkaas niet…..hoor.!” Gewillig gingen de dwergen in de rij voor de deur van de badkamer staan. Zij hadden trek gekregen. Ook in het eten, maar vooral in Sneeuwwitje…….ze konden niet wachten om zo dicht mogelijk naast haar aan de tafel aan te schuiven.

“Vandaag schaft de pot:.....”lentejas”. (spaans voor linzen).
“Joepie”, riepen de dreumesen bijna tegelijk: “Ons lievelingseten…….naast lasagna !”
Ze lieten zich het avondmaal smaken. Terwijl de dwergen hun monden nog afveegden, stond Sneeuwwitje op en zei: “Kunnen jullie me even missen…….nu ga ík douchen.!”
Als één persoon veerden de dwergen omhoog en zagen hun nieuwe huisgenote met een badhanddoek over haar schouders de dikke eiken deur van de badkamer openen.
De massieve deur viel dicht en onderbrak de droom over het paradijs voor de kwijlende dwergen. Ze hadden, behalve in de Playboy, nog nooit zo'n mooie vrouw gezien. De Playboy had foto's van schoonheden, maar nu hadden ze er eentje in levende lijve in hun eigen huisje.
Gebiologeerd keken ze naar de dikke deur……….én naar het sleutelgat.
Ze keken elkaar aan.
“Neeeeej…..”,zeiden ze.
“Dat kunnen we niet maken….!”

“Of toch…..?”
Bijna tegelijkertijd drentelde ze naar het sleutelgat.
“Ssssjt…….”, fluisterde de oudste, die de leiding had: “We kunnen niet allemaal tegelijkertijd gluren,....maar als we in een rij gaan staan en ik kijk…..en vertel jullie wat er gebeurt….!”
“Ja….ja….ja….ja….ja….ja..”, reageerden de anderen opgewonden.
“We gaan achter elkaar staan en jij vertelt ons de details…..Joepie…!”
Zachtjes zette de oudste, die de leiding had, zijn brilletje af en met zijn beste oog tuurde hij door het kijkgat. Hij loerde de badkamer in en zag Sneeuwwitje haar BH uitdoen.
Fluisterend zei hij over zijn schouder naar de tweede dwerg in de rij:
“Ze doet haar BH uit.”
De tweede zei over zijn schouder tegen de derde kabouter:
“Ze doet haar BH uit.”
De derde zei tegen de vierde: “Ze doet haar BH uit.”
De vierde tegen de vijfde: “Ze doet haar BH uit.”
De vijfde over zijn schouder tegen de zesde: “Ze doet haar BH uit.”
De zesde draaide zich om tegen de laatste: “Ze doet haar BH uit.”
Ondertussen deed Sneeuwwitje elegant haar slipje uit.
De oudste fluisterde daarna tegen de 2de: “Ze doet haar slipje uit.”
De 2de tegen de 3de: “Ze doet haar slipje uit.”
De 3de tegen de 4de: “Ze doet haar slipje uit.”
De 4de tegen de 5de: “Ze doet haar slipje uit.”
De 5de tegen de 6de: “Ze doet haar slipje uit.”
De 6de draaide zich om en zei: “Ze doet haar slipjes uit.
De dwergen werden steeds meer opgewonden.
Sneeuwwitje begon aan de andere kant van de deur sensueel met een vinger over haar spleetje te wrijven.
Nog geheimzinniger vertelde de oudste over zijn schouder tegen de tweede wachtende: “Ze speelt met haar poesje.”
De 2de tegen de 3de : “Ze speelt met haar poesje.”
De 3de tegen de 4de: “Ze speelt met haar poesje.”
De 4de tegen de 5de: “Ze speelt met haar poesje.”
De 5de tegen de 6de: “Ze speelt met haar poesje.”
De 6de tegen de laatste: “Ze speelt met haar poesje.”
Gespannen vertelde de oudste de ontwikkeling in de badkamer tegen de 2de: “Ze begint te hijgen.”
De 2de tegen de 3de: “Ze begint te hijgen.”
De 3de tegen de 4de: “Ze begint te hijgen.”
De 4de tegen de 5de: “Ze begint te hijgen.”
De 5de tegen de 6de: “Ze begint te hijgen.”
De 6de tegen de laatste: “Ze begint te hijgen.
Het groepje werd met de seconde meer opgewonden en de oudste zag, dat Sneeuwwitje klaar kwam…….
De oudste ging verder tegen de 2de: “Ze de komt klaar.!”
De 2de tegen de 3de: “Ik ook.!”
De 3de tegen de 4de: “Ik ook.!”
De 4de tegen de 5de: “Ik ook.!”
De 5de tegen de 6de: “Ik ook.!”
De 6de tegen de laatste: “Ik ook.!”
en de laatste hijgend: “Ik ook.!”

Stilte………
Beschaamd schuifelden ze naar de lange tafel en met een blos op hun wangen zaten ze gedurig te wachten tot de frisgewassen Sneeuwwitje terug kwam uit de dampende badkamer.
De dwergen durfden haar niet aan te kijken.
Sneeuwwitje had in de gaten wat er speelde en met een glimlach om haar mond zei ze: “Zo ,....dat was lekker douchen.!”
De dwergen keken nog meer beschaamd naar beneden. Om de mini-mannen niet meer onnodig te laten lijden, zei Sneeuwwitje opgemonterd: “Kom jongens,.......we gaan TV kijken.
Wordt vervolgd….
Omdat de 7 dwergen er in erg hadden, dat het een langdurig verblijf van Sneeuwwitje zou gaan worden….en dat er een aap op zolder zat….
…..en dat de boze koningin zeker Sneeuwwitje niet met rust zou laten, peperde ze haar iedere dag in: “Meisje…...meisje…..laat nooit vreemden in het huis binnen en neem vooral niets lekkers aan.
Helaas was Sneeuwwitje niet één van de slimste. Alhoewel ze een prachtige bos donker haar had, had ze meer weg van het stereotype “Dom Blondje”. Het was een lieve meid…...maar je kon haar alles wijsmaken. Zo reed ze een keer in haar cabriolet-sportwagentje over een landweg……...
…...en werd gestopt door een politieauto.
Ze dacht bij zichzelf: “Wat heb ik nu weer verkeerd gedaan.? Ze zag de politieagent aankomen en zag, dat hij……..vreemd genoeg……..alleen op patrouille was.
Sneeuwwitje zette haar “Paasbeste”-gezicht op en lachte naar de grote diender in zijn indrukwekkend uniform.
De politieagent was overweldigd door het zien van zoveel schoonheid. Helemaal tegen zijn principe in kreeg hij tijdens deze controle prompt sexuele verlangens. Hij keek naar de glunderende jongedame en dacht bij zichzelf: “Al moet ik mijn politiepet aan de wilgen hangen……..maar daar gaat ie in……!”
Terwijl hij links en rechts keek of er niemand was, die hem bezig zag en zonder iets te zeggen….ging hij zo dicht mogelijk tegen het onbenullige Sneeuwwitje staande. 
Hij ritste de gulp van zijn broek open. Sneeuwwitje zag het stijve-mannen-lid van de politieagent op ooghoogte aankomen……..en wat zei ze, onnozel, als ze was: ”Hè…...potverdorie…...alwéér alcoholcontrole.!”
Wordt vervolgd…..

Zoals ik al verteld had…...was Sneeuwwitje een lieve meid, maar niet één van de slimste. Zo was ze eens behoorlijk voor de gek gehouden door de hofnar van het kasteel.
Ja….zul je zeggen: het is toch de taak van een hofnar om de edelen en hun gevolg aan het lachen maken. Ja…..maar deze hofnar had het een beetje te bont gemaakt…..wat hem uiteindelijk de kop zou kosten.
Hij had al gezien, dat de koningsdochter uitgegroeid was tot een appetijtelijke spetter en zonder twijfel een beurt waard was. Met andere woorden: “Als ze hem zachtjes zou vragen….zou ze hem hard krijgen.!” Het was voor het voetvolk niet geoorloofd om in de buurt van de koningsdochter te komen, laat staan om haar maar met één vinger aan te raken.
Echter de sluwe….(en vooral geile) hofnar had een niet nette list bedacht. Uit zijn overdreven verheerlijking van Sneeuwwitje was een plan ontsproten om de jonge vrouw te verleiden. Bijna dagelijks sprak hij Sneeuwwitje aan met de zelfbedachte woorden: “Sneeuwwitje….kijk toch uit voor de “Uiteketuit.!”
Sneeuwwitje dacht bij zichzelf: “Wat heeft die rare pias nu weer….wat is nu weer een uiteketuit…..nog nooit van gehoord.” En liet de kasteel-clown gewoon doorsouwelen, zonder te reageren. (Souwelen is Tilburgs voor zeveren of zwetsen) Doch na verschillende dagen gehoord te hebben: “Sneeuwwitje….kijk toch uit voor de uiteketuit”, begon ze onrustig en tegelijkertijd nieuwsgierig te worden.
Ze vroeg de nar met een onschuldig gezichtje: “Wat is toch een uiteketuit ?” De hofnar vertelde simpel Sneeuwwitje, dat een uiteketuit een gevaarlijke vogel was.
“Hoezo gevaarlijk….?” opperde Sneeuwwitje.
“Hardstikke gevaarlijk” gebaarde de nar met grote ogen kijkend: “Als de uiteketuit te dichtbij komt…..is de kans heel groot, dat hij je beide ogen uitpikt.!”
“Oeijjj…...Oeijjj”, gilde Sneeuwwitje met een ingehouden kreetje: “Dan is die vogel een echte link-miechel.!”
Op een warme, zomerse dag waren de hofnar en Sneeuwwitje onder de kasteelmuren aan het picknicken. Na een fles rode wijn soldaat gemaakt te hebben, lag de koningsdochter in het gras te sluimeren.
De slinkse hofnar had Sneeuwwitje bang gemaakt met zijn verhalen en zat in de natuur te spieden of hij een vogel zag.
“Kijk uit………”, riep hij naar Sneeuwwitje: “Daar achter die tweede muur zit een vogel!”
Wakker gemaakt uit haar middag-Siësta sprong de koningsdochter op en keek naar de plek, waar volgens de nar een vogel zou zitten.
“Ik zie niks……” zei de goedgelovige jonge deerne en ging weer liggen.
Plotseling riep de hofnar weer: “Kijk uit…...daar achter die boom…..een uiteketuit.!”
Deze keer was Sneeuwwitje zo onzeker geworden door de verhalen van de nar en dacht nu werkelijk een schim te zien. De hofnar zag Sneeuwwitje bang worden en maakte op een slinkse manier gebruik van de situatie.
Opnieuw riep hij: “Kijk uit….Sneeuwwitje…..een uiteketuit. Straks pikt hij je ogen uit…..Trek snel je jurk over je hoofd.....Dan pikt hij je ogen niet uit.” Ondertussen haalde de hofnar zijn genotsknots uit zijn broek en liep naar Sneeuwwitje.
Sneeuwwitje raakte verward bij het zien van het stijve mannenlid en riep paniekerig, terwijl ze haar jurk over haar hoofd trok: “Uiteketuit….Uiteketuit…..Beter een piemel in mijn fluit…...dan allebei mijn ogen uit…!”
Wordt vervolgd……

De hofnar had een voor hem heerlijk nummertje achter de rug, maar realiseerde zich, dat hij met vuur gespeeld had.
Hoe kon hij zo stom geweest zijn om de dochter van de koning te misleiden?
Hij zweette peentjes…..
Toen zijn geiligheid was weggeëbt, bleef een onbehaaglijk gevoel over en deed hij die nacht geen oog dicht. Hij woelde …..en woelde en dacht bij zichzelf: “Wat heb ik nu toch weer gedaan met mijn stomme kop.
Hij lag op zijn gemak wel een kilo zweet te verliezen…..
Dat is prettig, als je af wilt vallen.
……..maar hij wilde niet afvallen. Integendeel:......hij mocht gerust een paar kilootjes erbij hebben aan zijn tanige lijf. Na zijn lage streek durfde hij de koning niet onder de ogen te komen. De narren in de middeleeuwen waren de brutaalste personen aan het hof en durfden en mochten alles tegen de adel en zelfs vaak over de koning zeggen.
Maar nu was onze hofnar een beetje te ver gegaan.
De stomme nar kon niet meer eten of slapen. Hij hoopte, dat Sneeuwwitje haar vader, de koning, niet over het ongelukkige voorval zou inlichten.
Doch toen maakte hij de tweede grootste fout in zijn leven…….
…..hij nam de Boze Koningin in vertrouwen.
Mijn vader zei me altijd: “Verraders slapen niet……!
De koningin speelde bij iedereen in het gezicht mooi weer, maar achter hun rug was ze een achterbaks loeder. En wat deed ze: ze liep regelrecht naar de koning om de hofnar te verklappen. De nar had zijn geheim net zo goed in het Nieuwsblad van het Zuiden kunnen laten zetten.
Je kunt niemand meer vertrouwen.
De koning ontplofte…..!
Dat kostte de hofnar zijn kop.
Er zat niks meer op voor hem, dan om weg te rotten in een donkere, vochtige kasteelkerker……
…..tot de dag van ophanging door de strop.
In de Middeleeuwen ging men niet zachtzinnig om met veroordeelde criminelen. De executie door ophanging werd als oneervol beschouwd en de misdadigers werden uitgejouwd door het op sensatie beluste gewone volk, dat ik grote getallen op het grootste plein van de stad bijeengekomen was.
Voor deze speciale gelegenheden bracht het gepeupel zelfs rot fruit mee om de bandiet te bekogelen.
De hofnar zou zijn laatste ademtocht uitblazen ten aanschouwen van honderden konings-gezindten…..en wel op vrijdag de 13de……..
(zie het artikel “Vrijdag de 13de”)
…..een dag die eveneens bij de Tempeliers in Frankrijk de ondergang inluidde.
De koning had door zijn goedaardige karakter wel een beetje medelijden met de hofnar, maar de Boze Koningin aan zijn zijde genoot met volle teugen.
Ze heette eigenlijk Koningin Grimhilde…….maar iedereen noemde haar de “Evil Queen”.
Met haar sadistische karakter ging ze over lijken. En ze kon niet wachten om het lichaam van de nar te zien transformeren tot een lijk.
De zon geselde zijn stralen over de hoofden van de toeschouwers.......
….terwijl de beul het schavot voor de zekerheid nog een keer inspecteerde.
Hij gniffelde naar de hofnar……..die tot overmaat van ramp ook nog eens urenlang in de schandpaal moest afzien.
Met het geroffel van de trommels…...en met bazuingeschal…...
……...begon het spul in beweging te komen. De koning stond op en gebaarde de massa om stil te zijn…….
Respectvol zwegen de aanwezige kijkers. De koning was geliefd bij het gewone voetvolk.
Zijn onderdanen vereerden de goudeerlijke vorst…..en zeiden heimelijk onder elkaar: “Het is jammer…..dat hij zo'n kreng van een vrouw heeft.!”
Met diepe stem begon de koning te verkondigen de hofnar veroordeeld was tot de strop….blah...blah…blah….en toen het gepeupel aanhoorde hoe de schmiegterige hof clown het maagdenvliesje van Sneeuwwitje gescheurd had…….
………..barstte een luid “Boeh…..”-geroep los en het volk schreeuwde: “Hangen…...hangen…....hangen……!”
Opnieuw gebaarde de koning met zijn hand……..
……….en zei statig: “Stilte…...stilte…….laat de voltrekking van het vonnis starten.” Met een knikje naar de beul, die ondertussen zijn beulskap opgezet had………
…..vulde het geluid van het tromgeroffel wederom het bomvolle plein.
De nar werd uit de schandpaal gehaald en naar het schavot gebracht. De hysterische menigte begon spontaan met rot fruit en andere rotzooi te gooien…...
……..naar de veroordeelde…….niemand mocht aan hun geliefde Sneeuwwitje komen.!
Met gebogen hoofd stond de hofnar te wachten op zijn laatste ogenblikken op deze aarde. In de middeleeuwen was het gebruikelijk, dat een ter dood veroordeelde een laatste wens zou uitspreken. Hierop de katholieke kerk toendertijd op de mogelijkheid voor de gevangene om schoon schip te maken…….en in het reine met zijn schepper te gaan hemelen…..
…….of in de hel te belanden.
Dus traditiegetrouw vroeg de koning aan de nar: “Veroordeelde……..heb je nog een laatste wens.?”
Onverschillig antwoordde de man: “Heuuh………...Neuuh……….ik heb geen laatste wens.”
De normaal zo gerelaxte koning werd door dit ongewone antwoord een beetje op zijn verkeerde been gezet en keek ongelooflijk naar zijn vrouw. Hij haalde zijn schouders op en zei haar: “Wat is dat nu…...die pias heeft geen laatste wens.!” De bloeddorstige koningin werd er niet warmer of kouder van en reageerde: “Dan hang je hem toch gewoon zo op…..!” Maar de koning had zijn koninkrijk op tradities gebaseerd en wendde zich opnieuw naar de hofnar: “Weet je zeker…...dat je geen laatste wens hebt?”
Het hoofd van de nar ging van links naar rechts: “Neuuh…..hoor, ik heb geen laatste wens.”
“Wat raar…”, dacht de koning en gebaarde de beul, dat ondanks dat de hofnar geen laatste wens had, hij het krukje onder de voeten van de veroordeelde moest wegtrappen.
De koning sloot zijn ogen…..de koningin grijnsde…..enkele onderdanen slaakten een kreetje…...enkelen vielen flauw…...en daar bungelde de hofnar.
De aanwezigen zagen de schurk heftig spartelend aan het touw hangen en bemerkten, dat zijn hoofd rood en blauw aanliep. De koning zag de ongebruikelijk tekeergaande nar met beide armen en benen zwaaien…..en het leek alsof hij iets wilde roepen. De koning dacht, dat de nar zich bedacht had over zijn laatste wens…..en dat hij iets wilde zeggen. Luidkeels riep hij naar de beul: “Snijd het touw door!........hij wil iets zeggen.!” De vorst keek naar zijn eega en zei: “Hij wilde iets zeggen……!” De losgesneden nar lag op de grond en de beul maakte zijn strop los. Alle ogen van de aanwezigen keken verbaasd naar de hofnar en wachtten op wat hij wilde gaan zeggen.!
Met een benauwd gezicht schraapte de nar zijn keel en hijgde:..................“Godverdomme…. …….ik dacht dat ik stikte.!”

(Grapje)
To be continued…...
Ondertussen…….aan de andere kant van de berg…….smeedde de Boze Koningin plannetjes om Sneeuwwitje uit de weg te ruimen. Ze was een in en in-gemeen mens. Toen de toverspiegel haar uitgelachen had……….voelde ze zich zo beledigd, dat ze geen steen bovenop de andere zou laten staan, totdat ze ervan overtuigd was dat Sneeuwwitje geen concurrentie meer zou opleveren.
Zonder medeweten van de koning (de grote sul) had ze compleet drugsimperium opgebouwd. Over de rug van de drugsverslaafden……...
…..speelde ze de mooie sier in het koninkrijk. De mooie madam had zelfs de bijnaam “De drugsbarones van de stad” gekregen.
Het kasteel van de koning had ze sowieso al ingepikt……..
…….had de meest kostelijke verbouwingen laten uitvoeren…….
……….had de garage volstaan met luxe koetsen……
……...en had een inloop-garderobe vol met Gucci.
Maar het probleem was:......het was nooit goed…….en nooit genoeg. Ze wilde meer en meer.
Ze was nooit tevreden.!
Het kwalijke was, dat ze er geen snars om gaf, dat de verslaafden moesten creperen om haar buitennissigheden te financieren. Jaaa…..het was een slecht mens.
Nu moest Sneeuwwitje het ook nog ontgelden.
In haar furie liep ze te ijsberen…….
…….en bedacht allerhande kwaadaardige scenario's om Sneeuwwitje voorgoed uit te schakelen. “Hadden ze haar maar naast de Hofnar opgehangen…!”, dacht ze bij zichzelf.

Foto.... 
Plotseling schoot het door haar hoofd: “Waarom doe ik toch zo moeilijk….? Ik zit het dichtst bij het vuur…...ik geef haar gewoon een overdosis van de rotzooi, die me zo rijk gemaakt heeft.! Opgelost.!”
Verkleed als oude vrouwtjes liet ze haar drugsdealers iedere dag langs Sneeuwwitje gaan om het sneeuwwitte verdovende middel thuis te bezorgen. De oude vrouwtjes zelf stonden ook bol van de dope…...en waren uiterst gewiekst en overdreven vriendelijk tegen Sneeuwwitje.
Alles om zelf aan de roep van het hunkeren naar de witte troep te gehoorzamen.
De “Barones van de stad” had de oude vrouwtjes nadrukkelijk de insignes gegeven: “Zorg ervoor dat je zeker weet dat die 7 dwergen niet thuis zijn. Die puntmutsen zullen alles nog bederven, als ze er achter komen.!”
Al na een paar weken snoof Sneeuwwitje zich achterover.
De dreumesen gingen……….zonder te weten wat er met Sneeuwwitje aan het hand was……..gewoon naar hun werk in de goudmijn. Met een zwart gezicht…..
….en goed stinkend naar de zweet werden ze door Sneeuwwitje in de deuropening opgewacht…..zonder te merken dat ze zo stoned als een garnaal was.
De 7 Dwergen werkten sowieso te pleuris……...en liepen al het vuur uit hun sloffen voor Sneeuwwitje, maar sinds haar verslaving verdwenen de goudklompjes ongemerkt als sneeuw voor de zon.

link - Rammstein - Sonne- https://youtu.be/StZcUAPRRac

Uiteindelijk begon het bij de puntmutsen te dagen. 
Het gedrag van Sneeuwwitje was sterk veranderd…….ze was echt niet meer zo leuk als vantevoren.
Het billenkoek geven daargelaten…….
Ze hielden Sneeuwwitje nog meer in de gaten dan tevoren.
De sfeer in het huis was met scheppen minder geworden…..Sneeuwwitje kookt niet meer…..poetste niet meer…….en van sex kwam ook niet veel meer van terecht.
Plotseling viel hun franc.
To be continued…..

(Het Nieuwsblad BE)

Wordt vervolgd……..
Eerste keer gepubliceerd 5-4-2019

tweede keer 23-5-2019
opnieuw gepubliceerd 6-6-2019 (gedateerd 23-5-2019)

(opnieuw 16-1-2019)