Zelfmoord, Suicide, Selbstmord

 ___ Zelfmoord, Suicide, Selbstmord___

Toen het met mijn vader deed was en hij tevreden op zijn leven terug kon kijken, was hij 86.

Hij was met weinig tevreden, geen bezittingen en genoot van kleine dingen. Een bord erwtensoep noemde hij een “Godenmaaltijd”. (Photo. flickr.com) Alles gaf hij weg……. Hij was ondergedompeld. Een maagkanker heeft hem van binnen weggevreten. Ik zag met gen toe, hoe hij van een krachtige vent van 90 kilo, gevestigd in een krakkerigemiggerig manneke van 45 kilo. Toen hij nog maar 50 kilo woog hadden we gezamenlijk in het gezin besloten om voor euthanasie te kiezen. In een uitzichtloze situatie is dit een praktisch alternatief. Op zijn laatste dag was de huisarts met een andere vrouwelijke arts voorbereidingen aan het maken. Gelaten zag Pa alles aan. De dokters vertrokken en de andere gezinsleden ook. Alleen Pa, de vrouwelijke kunsten en ik waren niet aanwezig in een wezenlijke huiskamer. Zijn ziekenbed stond in een hoek onder zijn favoriete klok. De klok daad het al jaren niet meer, maar Pa vond de kast met de beelden erop gewoonweg mooi. (Foto: commons.wikimedia.org) De vrouwelijke arts maakte de finale spuit klaar. Mijn vader ging voorover gebogen, op zijn handen rustend, tegen het bed staan. Hij had alleen, door het veel te groot geworden, witte onderbroek aan. De arts treuzelde echter te veel naar zijn zin en Pa zei op een dwingende toon tegen haar: “Schiet eens un bietje op.!” (In het Tilburgs…..) In het Engels: “Schiet eens een beetje op.!” “Schiet eens un bietje op.!” zei hij…….. Ik keek hem verrassend aan en zei: “Kalm Pa………..Je kunt nog lang genoeg dood zijn.!” (Foto: pixabay.com) Op deze foto van een kerkhof met Keltische kruizen liggen al eeuwen mensen “dood te zijn”. Dit verhaal heb ik geschreven voor eenieder, die met zelfmoordplannen rondloopt. Het vertellen van deze persoonlijke geschiedenis heeft geen nut, als ik mijn periodieke privé-gevoelens niet blootleg. Gelukkig was ik nooit zo ver weg, dat ik het leven niet meer zag zitten. Ik houd van het leven. Het leven wil ik dan ook niet de schuld van mijn depressieve perioden geven. Maar wat voor gedachten gesproken door het hoofd van iemand, die het echt niet meer ziet zitten.?

(Foto: piqsels.com)

Maar al te vaak hoor je, dat de achtergebleven familieleden en vrienden in het geheel geen signalen opgevangen hadden over deze gedachten.

Het enige, wat ik aan kan brengen op het laatste moment vóór de fatale handeling: “Misschien…………….

misschien……..Als je toch niets meer te verliezen hebt:......Gooi het roer geheel om. Breek met je dagelijkse situatie en vertrek.! Naar het buitenland.

Vertel niets tegen je omgeving. Zorg dat je niet bereikbaar bent. Laat wel een kort bericht achter, dat je naar het buitenland bent en verzoekt, dat je niet gaat zoeken.! Laat ze respect hebben voor je beslissing. Leg uit, dat het niet weglopen is, maar een noodsprong.

Het wordt aanbevolen om vooraf een paar honderd euro gespaard te hebben. (of méér !)

Koop een slaapzak.

Loop en wandel veel…...en zing…..hardop of van binnen. Als je zingt, heb je geen tijd om na te denken. Dat doe je toch al meer dan genoeg.!

Als je een auto hebt: slaap in je auto.

Begin in je dromen na te denken, hoe je zonder de luxe van je huidige leventje kunt overleven.

Zonder stroom, zonder water…….en zonder kurkentrekker.! (Als je wijndrinker bent, koop je een wijntje met een schroefdop…...ha…….ha,,,,,,,,,,)

(Foto: pixabay.com)

Zelfs serieus…… bedenk bij jezelf, hoe je dag velaopt als je in het buitenland bent. Probeer flexibel te zijn: je hebt toch niets te verliezen.!

Probeer onderweg werk te zoeken.

Ideaal zou het zijn, als je startkapitaal niet slinkt. Want zonder geld is er maar één oplossing: bel je geliefden of familie op, dat ze terugkomen. Of als je dat niet wilt; pak gewoon de trein of de bus naar huis. Je geliefden betalen graag de boete voor het “zwarte reizen”.!


Als je toevallig zover als Andalusië kunt bereiken, ben je altijd welkom in Spanje.

Mijn huis is zeker geen bio-vakantieoord.! Voor een gratis vakantie ben je hier niet op het goede adres.!!!

Bedenk echter de woorden, die ik tegen mijn vader zei heb: “Je kunt nog lang genoeg dood zijn.!”

Wordt vervolgd…..